استقلالی ها در نیم فصل دوم به این امر محکوم هستند و چاره ای برای انجام آن ندارند آنها باید برای جبران ناکامی ها و امتیازهای از دست رفته فراوانشان پای به میدان بگذارند و دیگر نیم فصل دوم جای کوتاهی نیست، جای سهل انگاری و عیبی نداردها و اشکالی نداردها و باشد بازی بعدی و امثال اینها نیست.
استقلال در نیم فصل دوم قرار نیست در انتهای جدول باقی بماند، حتی اگر امیدها برای قهرمانی در این فصل برایشان بسته شده باشد برای راضی نگه داشتن انتظارات هواداران خود باید و باید به بالای جدول برسند، باید و باید جزو سه چهار تیم بالای جدول برسند والا باز در انتهای فصل باید منتظر تغییرات دیگری باشیم که اینبار باید روی نیمکت باشد.
نیم فصل دوم دیگر حتی جای بهانه آوردن ها هم نیست، جای اینکه پس از هر ناکامی (تساوی یا شکست) تمام تقصیرها را گردن فرد دیگری انداخت هم نیست. اینجا تو به عنوان مسئول فنی تیم روی نیمکت و کنار زمین موظف هستی تا دلیل ناکامی ات را با مسائل فنی به همگان توضیح بدهی، چون هوادار تیمت دیگر علاقه و حوصله ای برای شنیدن بهانه ها و پذیرفتن هیچ یک از آنها ندارد.
موضوعی که موسیمانه باید خوب بداند و برای اینکه تیمش را از این بحران ناکامی و عدم نتیجه گیری فراری دهد مجبور است که بترسد، گاهی ترس از شکست و انتقادها آدم را محکم می کند و موسیمانه هم باید کمی بترسد آنگاه با ترس خود مقابله کند و آن نتیجه ای که بیرون خواهد آمد بازگشت استقلال به دوران اوج خود و بلند شدن از رده دهم جدول خواهد بود.

29 دی 1403