هنوز نمی دانیم پیتسوی آفریقایی از کجا و به چه هدفی به نیمکت استقلال رسید و شد جانشین نکونام.
آمد و شد جانشین نکونام تا تیم را از تساوی و شکست ها نجات دهد و روی ریل برد و موفقیت قرار گیرد اما... .
اما دو شکست اولش برابر خیبر و تراکتور برای شناخت او از بازیکنان تیم بود، اما تساوی ها و شکست های متوالی دیگر برای شناخت تیم نبود.
هر چقدر جلو و جلوتر رفت نتیجه با او همراهی نکرد.. همچنان ناکامی و در حسرت برد، در طول ۹ هفته حضورش روی نیمکت تنها در یک هفته به برد رسید بقیه یا تساوی بود یا شکست.
صدای اعتراض هواداران هم بلند شد اما کسی باورش نشد که چطور او یکطرفه قراردادش را فسخ کرد و حاضر نشد تا پایان فصل بماند و تیمش را به جایگاه بهتری برساند.
به هر بهانه ای هم که برای خود ساخت تا بتواند برود هم هرگز قابل قبول نبود که در این برهه زمانی که هنوز بیش از سیزده هفته دیگر تا پایان فصل باقیمانده است تیمش را رها کند و برود... این رفتن تنها یک معنا بیشتر نمی تواند داشته باشد و همه آن را خوب می دانند و آن هم این است که تنها یک ترسو می تواند وسط فصل تیمش را رها کند و برود والا هیچ توجیه دیگری نخواهد داشت.
عیبی ندارد، اشکال هم ندارد شما رفتید اما مطمئن باشید که خیلی زود فراموش خواهید شد، چرا؟ چون هیچ دستاورد و هیچ خاطره خوش و خوبی برای استقلال نساختید، خاطره بد که ادامه دهنده راه گذشته گان بودید و یک بدی را تا حد بدتر پیش بردید اما باز هم مطمئن باشید که خیلی زود فراموش خواهید شد چون ترسوها جایی در استقلال ندارند.

10 بهمن 1403