از دیروز تا امروز هم پیتسو موسیمانه بیانیه و دلیل خود را برای فسخ یکطرفه قرارداد منتشر کرد و هم باشگاه استقلال در یک جوابیه تند و تیز نظرات خود را در مورد جدایی یکطرفه سرمربی خارجی شان عنوان کردند.
اینکه کدامیک از طرفین مطالب درستی می گوید و حق با اوست که صد البته در این برهه زمانی کاری به آن نداریم اما پر واضح است که فسخ یکطرفه قرارداد آن هم از سوی سرمربی در این برهه زمانی که البته ایشان هم در مسابقات حضور داشته و هم سر تمرینات بوده است و به یکباره پس از حضور مدیرعامل بر سر تمرینات دست به چنین کاری زده است امری عجیب و شاید از نظر قانونی و فوتبالی درست بوده باشد اما از نظر اخلاقی قطعا نادرست بوده است.
هواداران آبی با فسخ یکطرفه قرارداد از طرف موسیمانه خیلی زود به یاد چند فصل پیش افتادند که درست سرمربی ایتالیایی این تیم پس از ده هفته حضور روی نیمکت استقلال بنا به همان دلایلی که موسیمانه بیان کرد عطای ادامه حضور بر روی نیمکت آبی ها را به لقایش بخشید و رفت و دیگر بازنگشت تداعی شد.
گفتیم که شاید از نظر قانونی و پس از عدم دریافت چند مرحله از مطالبات مالی این سرمربی ایشان حق فسخ یکطرفه قرارداد و شکایت از باشگاه را دارند اما از نظر اخلاقی جدایی در وسط فصل که هنوز یک سوم بازیهای استقلال در لیگ باقی مانده است و این فسخ یکطرفه قرارداد را حتی می توانست در هفته های پایانی به تعویق بیندازد و آنگاه اجرایی اش کند هرگز درست نبوده است.
موسیمانه که خوب می داند اول و آخر می تواند مطالبات مالی خود را از باشگاه استقلال تا قران آخر مطالبه کند و دریافت کند حتی از طریق شکایت پس لزومی به عملی کردن خواسته خود درست در هفته هفدهم فصل و دو روز مانده به بازی برابر استقلال خوزستان نداشت.
آقای موسیمانه اگر واقعا حضور روی نیمکت استقلال برایتان ارزشمند بود و اهمیت داشت و راه حلی برای برون رفت از این ناکامی ها و عدم نتیجه گیری ها داشتید می توانستید از نظر اخلاقی و معرفتی هم که شده کمی صبر می کردید الا اینکه به خوبی می دانستید که امیدی به نتیجه گرفتن در استقلال نداشته و قبل از اینکه در پایان فصل با یک رتبه بد و شکست های احتمالی بیشتر از این تیم بروید خیلی زودتر تصمیم به انجام این کار گرفتید؟!

11 بهمن 1403