چقدر به برد نیاز داشتیم، چقدر دلمان برد می خواست، چقدر دلمان بازی قشنگ می خواست، بازی هجومی، موقعیت های خطرناک و بالاخره برد.
متاسفانه استقلال از سرمربی خارجی شانس نیاورد، موسیمانه به جای اینکه بتواند گره گشا باشد و فرشته نجات شود، راه جواد نکونام را آنقدر ادامه داد تا خیلی زود خودش متوجه شود که به بن بست رسیده و کاری از دستش بر نمی آید و عدم دریافت مطالبات مالی اش را بهانه ای برای فسخ یکطرفه قرارداد و فرار از مهلکه قرار دهد.
اشکال ندارد، موسیمانه رفت تا استقلال دوباره چند هفته این با بختیاری زاده بازی ها را ادامه دهد تا سرمربی جدید و احتمالا خارجی دیگری برای نیمکت استقلال انتخاب شود.
شش هفته در حسرت برد بودن واقعا سخت بود، آنقدر سخت که وصف ناشدنی است، از سویی دیگر دیدن استقلال در رده یازدهم بیشتر اوقات مان را تلخ کرده بود.
به این برد و بردهای بعدی نیاز مبرم داریم، باید روحیه بگیریم، باید دوباره نشاط داشته باشیم، باید باز زنده شویم.
هر چند تنها به این برد پس از یک پروسه ناکامی دنباله دار دلخوش نمی شویم و باز به این چنین بردها باید برسیم.
و حرف آخر جایی و اسمی برای غرور هم باقی نمی ماند، چرا باید تیمی که پس از هفته ها به یک برد می رسد دچار غرور شود وقتی هنوز راه زیادی برای بازگشت دوباره به اوج داریم.

11 بهمن 1403