سهراب بختیاری زاده از شعارهایی که پس از پایان بازی به او و تیمش داده شده ناراحت است و از آن گلایه دارد بدون اینکه کمی حتی کمی خودش را جای هواداران بگذارد، هر چند خودش را زمانی که بازیکن بود جای بازیکن گذاشت اما هرگز جای هوادار نبوده است.
آری هوادار شاید دم دمی مزاج باشد، هوادار شاید حزب باد باشد، هوادار روزی خوشحال است و روزی دیگر بسیار ناراحت.. اما بحث ما برای این فصل هرگز ارتباطی به دم دمی مزاجی ندارد.. هوادار کابوس وارترین فصل یک دهه گذشته اش را سپری می کند.
هوادار عذاب آورترین فصل خود را سپری کرده است، کسانی را درون تیم محبوبش می بیند که به اسم دوست داشتن استقلال در حال خراب کاری هستند، کسانی را بالای سر تیم محبوبش می بینند که هیچ کاری از دستشان برنمی آید و از منافع استقلال در حال استخراج هستند.
نه آقای بختیاری زاده اینبار ایراد به تمام مجموعه استقلال وارد است، از مالک و مدیرعامل گرفته تا مجموعه تیمی سرمربی و بازیکنان.
هوادار تمام مشکلات یک دهه گذشته را سر شخص شما خالی نمی کند، هوادار مشکلات فنی این فصل را روی سر سرمربی خالی می کند، حال می خواهد سرمربی نکونام باشد، خواه مدتی بعد موسیمانه و خواه بعد از او بختیاری زاده.
هوادار وقتی پس از مدتها در آزادی برای جشن صعود غوغا به پا می کند و سر وعده خود حاضر می شود، تساوی نمی شناسد.. تساوی برایش باخت است.
استقلال شاید تغییرات محسوس انگیزشی در خط حمله و ایجاد موقعیت های فراوان می بیند اما همچنان گل کم می بیند، هنوز خط دفاع و دروازه بان افتضاح و پر ضعف می بیند.
نه آقای بختیاری زاده کاش جنابعالی خودتان را به جای اینکه طرف باشگاه ببرید، جای هوادار روی سکوها می بردید آنگاه ایراد به شما وارد نبود، اما با این گفته هایتان در توجیه تساوی خانگی آسیایی ایراد کاملا وارد است.

16 بهمن 1403