این همه استرس و هیجان و اضطراب و ایستاده دنبال کردن بازی را واقعا سخت است تاب بیاوری و پس از 120 دقیقه و دو اخراجی بخواهی تازه بنشینی و از فرط خستگی حتی نای خوشحالی کردن هم نداشته باشی.
آری استقلال برد، یعنی هم خودش و هم هوادارانش را تا مرز سکته پیش برد تا بالاخره برد، در همان مدت 120 دقیقه کار را به هر شکلی که می توانست حتی با دو اخراجی و 9 نفره شدن پیش برد اما برد حتی وقتی این هوادار هنوز نایی برای خوشحالی کردن ندارد.
وقتی تعداد بردهای تیم محبوبت در طول یک فصل آن قدر طولانی و با فاصله باشد فراموش می کنی که حتی برای شادی برد باید چطور خوشحالی کنی.. اصلا می توانی خوشحالی کنی یا نه؟
استقلال در قزوین شاهکار کرد با اینکه می توانست این نتیجه درست برعکس رقم بخورد و با یک بازی بد و ناامید کننده و شکست بدتر از جام حذفی هم کنار برود اما اینبار شانس به کمکش آمد و نتیجه آنطور که می خواست رقم خورد.
آری بی تعارف می گوییم که اینبار استقلال خوش شانس بود که تعداد توپ هایی که به تور چسباند بیشتر از شمس آذر بود و توپ های خطرناک شمس آذر به گل تبدیل نشدند، برای بازی مطلب و نکته ای برای نوشتن نداریم جز اینکه از برد تیم محبوبمان خوشحالیم و امیدواریم که بردهایمان تنها به این یک بازی خلاصه نشود و برود تا چند بازی بعدی.
دلمان همچنان برد می خواهد حتی به همین سختی، حتی اگر در طول 90 دقیقه چندبار سکته کنیم و دوباره با گل های حیات بخش آبی به بازی برگردیم، ما سخت به برد نیاز داریم حتی اگر تیترهای تمام نشریات برای مدتهای طولانی همین یک جمله باشد.. مردیم تا بردیم به معنای واقعی کلمه یعنی استقلال.

25 بهمن 1403