اوضاع بسیار سختی را پشت سر می گذاریم، تا قبل از این از سهراب بختیاری زاده می نالیدیم که بس است دیگر چقدر به نیمکت استقلال چسبیده است و ول کن این صندلی نیست و حال با رفتن ایشان، نیمکت خالی از هر سرمربی و مربی را می بینیم.
هنوز تکلیف سرمربی خارجی مشخص نشده است، هنوز اسم ماتزاری بیش از هر نام دیگری ورد زبان هاست، یک روز می گویند می آید، یک روز دیگر نمی آید، یک روز دیگر از فصل بعد می آید و همین طور داستان ادامه دار و تکراری و خسته کننده شده است.
استقلال همانطور که بهمن ماه سختی را داشت، اسفندماه سخت دیگری را هم پیش رو دارد.
در بهمن ماه با صعود از مرحله یک هشتم جام حذفی و صعود از مرحله اول نخبگان آسیا حال دلمان بسیار خوب شد.
حال وارد اسفندماه شدیم، بازی دربی و دو بازی برابر النصر سه بازی مهم و حساس و سرنوشت سازی هستند که نتیجه گرفتن در هر کدام از آنها بمب روحیه دیگری خواهند شد برای ادامه راه.
از استقلال می خواهیم چه با سرمربی و چه بدون سرمربی، چه با عده ای از مصدومان و چه بدون مصدوم و محروم، با تمام قدرت، با تمام نیرو و تعصب و انرژی خود در تک تک بازیها بجنگد و بجنگد و بجنگد و کوتاه نیاید.
دنبال بهانه نباشد، راهش را همان طور که ترسیم شده است بپیماید حتی اگر حرف و حدیث های فراوانی پیش رویش باشد.
استقلال همان طور که از بهمن ماه سخت و نفس گیر توانست جان سالم به در ببرد و دو صعود خاطره انگیز و دلنشین داشته باشد، دربی و بازی النصر را هم می تواند یکی پس از دیگری زیبا و امیدوارانه پشت سر بگذارد.
ما از استقلالی ها جنگندگی و کوتاه نیامدن می خواهیم، ما از استقلالی ها تعصب دوباره می خواهیم، بازی های خاطره انگیز و دلنشین می خواهیم.
دوباره می شود، دوباره می تواند..

4 اسفند 1403