اینکه عده ای می گویند استقلالی ها باید شکست دربی را درست سه روز بعد از آن فراموش کنند و به فکر بازی مهم برابر النصر باشند سخت اشتباه است، آری مگر شکست به این مهمی را استقلالی ها می توانند فراموش کنند؟ اصلا چنین شکستی را باید فراموش کرد؟ وقتی چهار روز بعد از این شکست باید در آسیا برابر النصر عربستان صف آرایی کرد نباید چنین شکستی را به این سادگی ها از یاد برد.
تنها به یک دلیل، و علت آن به دست نیامدن یک شکست دیگر باید باشد.. استقلالی ها نباید دربی و شکست بد آن را از یاد ببرند تا متوجه باشند که عدم نتیجه گیری برابر النصر در آزادی آنان را بیشتر در چشم هواداران منفورتر خواهد کرد، همان طور که پس از دو برد شیرین در جام حذفی و بازی پایانی نخبگان آسیا هواداران آبی به وجد آمدند و به یکباره آنقدر امیدوار شدند که گویی هرگز آنان پایین جدول را تجربه نکرده اند و همیشه روی ریل موفقیت قرار دارند.
آری استقلالی ها وقتی با دو برد شیرین متوالی آنقدر پر روحیه و پر انگیزه می شوند که گویی هیچ اتفاقی از ابتدای فصل نیفتاده است، پر واضح است که دو عدم نتیجه گیری متوالی در دربی و بازی رفت برابر النصر می تواند به یکباره تمام روحیه و انگیزه تیم و هواداران را از بین برده و بکشد.
استقلالی ها نباید دربی را از یاد ببرند تا برای کسب نتیجه در آزادی برابر النصر به تلاشی مضاعف برسند، شکست در دربی را نباید فراموش کنند تا عدم نتیجه گیری دیگری در آزادی اتفاق نیفتد، استقلال محکوم است به نتیجه گرفتن تا قبل از اینکه دوباره خیلی زود شعار حیا کن رها کن را جلوی چشمان خود ببینند و بشنوند.. آنگاه دیگر برای جبران دوباره بسیار دیر شده است.

11 اسفند 1403