شکست در دربی آنچنان ناراحت کننده بود که هیچ چیز دیگری نمی توان در مورد گفت و نوشت.
اینکه بوژوویچ با چه امیدی استقلال خوزستان را ترک کرد تا روی نیمکت استقلال پایتخت بنشیند از آن بی خبریم هر چند نشستن روی نیمکت استقلال برای هر شخصی افتخار است بویژه اگر کم نام و نشان باشد تا به معروفیتی برسد.
اما بوژوویچ بالاخره از میان گزینه های مدیریت در دقیقه ۹۰ قبل از دربی انتخاب شد و اولین شکست شیک و تمیز خود را در دربی بنام خودش ثبت کرد.
اما این تمام داستان نیست، هوادار آبی به این دلیل پس از دربی کاری به بوژوویچ نداشتند چون کمترین تقصیر گردن او بود اما از بازی بعدی که فردا برابر النصر قرار است برگزار شود دیگر مسوولیت برد یا باخت هر بازی بر عهده شخص سرمربی است.
پژوویچ را در یک صورت می توان پذیرفت که بتواند ابتدا تا فینال جام حذفی استقلالی‌ها را بالا ببرد و به جام قهرمانی حذفی برساند و اینکه بتواند در آسیا از سد النصر عربستان در دو بازی رفت و برگشت بسلامت عبور کند.
بله مطمئنا کار سخت و بزرگی است اما برای اینکه هر سرمربی ای خوب بداند که تنها نشستن روی نیمکت آبی ها افتخار نیست و باید نتیجه بگیرد والا مورد غضب هواداران قرار خواهد گرفت پس کلید محبوبیت خودش را خوب می داند.
شاید قرارداد بوژوویچ تنها تا پایان این فصل باشد اما می تواند با نتایجی که می گیرد جایگاه خودش را هم در قلب و هم در نگاه هواداران تثبیت کند.
هر چند بنظرمان اگر این سرمربی خوب بود در استقلال خوزستان تا رده یازدهم نمی ایستاد و ۸ شکست حاصل کارش نبود..
نیمکت استقلال هم در این فصل به محله برو و بیا برای هر نام و شخصیتی تبدیل شده است.

12 اسفند 1403