زیاد گفتیم و زیاد نوشتیم و حتی شما هواداران عزیز و دنبال کنندگان کانال آبی پوشان هم از تکرار مکررات و جملات شبیه به هم خسته شده اید چه برسد به نویسندگان این مطالب که واقعا دیگر حرفی برای گفتن ندارند وقتی همه چیز معلوم و مشخص است و دوای درد موجود است اما درمانگر اعتقادی به درمان و حل مشکل ندارد چه کنیم؟!
یک بازی می توان با غیرت و تعصب و خود باوری نتیجه گرفت، دو بازی می توان صعود کرد اما بالاخره این غیرت و تعصب بدون تاکتیک و بازیکن و امکانات یک جایی به بن بست می خورد یا خیلی زود یا خیلی دیر اما این اتفاق و این نتیجه همیشگی است.
با این همه مشکل و این همه تغییر و این همه آشفتگی تا اینجای فصل نمی دانیم چقدر خوش بین و خوش خیال بودیم که فکر می کردیم می توانیم از النصری ها در عربستان امتیاز بگیریم و آنها را شکست داده و راهی مرحله بعد شویم؟ این خوش خیالی زیادی کار همیشگی ماست.. وقتی می بینیم که یکی دو بازی تیم محبوبمان عملکرد خوبی دارد انگاری فکر می کنیم که این همیشگی است و برای بازی های بعدی ادامه دار است اما زهی خیال باطل.
این شکست دیشب در کنار تمام شکست های تلخ این فصل که سر آمد آنها در دو بازی رفت و برگشت دربی، شکست برابر الهلال بودند سرگذشت تلخ و نمی گوییم باور نکردنی که صد البته باورکردنی تیمی است که خود به دست خود کمر به قتل خودش زد و چه بد و بسیار واضح و آشکار که همه هم این اتفاق را به چشم خود نظاره کردند.

21 اسفند 1403