استقلال باخت، کسی حق ناراحتی ندارد، البته چرا حق ناراحتی دارید اما حق اعتراض ندارید، نکند پست اعتراض و گله بزنید، نکند پست حیا کن رها کن بزنید، نکند به کسی بر بخورد، آری هوادار حق ندارد اعتراض کند چون شاید به کسی بربخورد، هوادار حق ندارد فریاد بزند شاید به کسی بربخورد و ناراحت شود، و مثل همیشه همه چیز در شکست ها و ناکامی ها پای هوادار نوشته می شود.
نه دیگر اینبار اینطور نیست، نه اینبار و نه هیچ بار دیگر... از این پس همه چیز پای مقصران آن نوشته می شود، در این ناکامی هوادار آخرین مقصر است باز هم مثل همیشه، مگر هوادار کجای این ناکامی ها جای پای خود را گذاشته که اینبار می گویید هوادار باید همچنان صبوری کند و سکوت کند و ان شاء الله فصل بعد جبران می کنیم.
آقایان این فصل کنونی همان فصل آینده دیروزی بود که مدیران وقت فصل گذشته وعده جبران ناکامی گذشته را داده بودند و الان نه آن مدیران هستند و نه آن مربیانی که روی نیمکت نشسته بودند، هیچ کدام نه مسئولیت ناکامی را گردن گرفتند و نه حتی با یک عذرخواهی دل هوادار را کمی آرام کردند.
هر چند هوادار نیازی به عذرخواهی هیچ کدام ندارد، آنقدر عذرخواهی دیده و شنیده که چشمش از عذرخواهی ها سیر شده است، چه فایده همیشه عذرخواهی و عذرخواهی دریغ از یک فصل جبران؟!
این استقلال باید شلاق بخورد، آن هم به معنای واقعی اما کسی که بتواند آنها را شلاق بزند پیدا نمی شود، جرأت اینکه کسی این استقلال را به بازخواست بکشد پیدا نمی شود، و این تاسف بارترین قسمت داستان فصل های متوالی ناکامی هاست.. و مثل همیشه همه چیز پای هوادار نوشته می شود اما از امروز به بعد هرگز... .

22 اسفندت 1403