به معنای واقعی تیمش را تنها نمی گذارد، چه آن روزی که بدون شکست قهرمان شد عاشق تر از قبل شدند، چه امروز که بدترین و تلخ ترین فصل یک دهه گذشته را سپری می کنند باز تیمش را رها نمی کند.
هنوز برای دیدن بازیهایش اولین هواداری است که در استادیوم حاضر می شود، چون هنوز معتقد است استقلال را به احترام قدمت ۸۰ ساله اش دوست دارند، چون اعتقاد دارد استقلال را بخاطر برد و باختش نیست که عاشق اش شده است.
پس به واقع استقلال باید قدر این هواداران را بداند، استقلال باید حق این هواداران را بدهد.
بس از شکست، بس از تساوی های متوالی، بس است ناکامی ها و حذف های سخت.. باید از یک جایی شروع کرد، باید نوار ناکامی ها از جایی قطع شود.
استقلال دوباره به وظیفه اصلی خودش باید برگردد و آن نشاندن لبخند بر لب هوادار است و بس.

25 اسفند 1403