نه این تیم که در رده دوازدهم قرار دارد استقلال آبی ما نیست، تیمی که هفته هاست نه انگیزه بازی کردن دارد و نه توان گلزنی دارد تیمی نیست که به عنوان پرافتخارترین تیم ایرانی در آسیاست.. این تیم آن تیمی نیست که همین یکی دو فصل پیش بود که همیشه جزو سه تیم بالای جدول تا هفته های پایانی جزو مدعیان قهرمانی بود.
نه این تیم که حتی برای بازی کردن هم وارد زمین نمی شود و تنها می خواهد یک 90 دقیقه هر چه زودتر تمام شود نیست، تیمی که حتی در ایجاد موقعیت خطرناک هم زورش به حریف مقابلش نمی رسد چه برسد به اینکه بخواهد روی یک حرکت تیمی و حتی روی یک حادثه و از روی شانس به گل برسد هم نیست.
هیچ گاه این استقلال را اینگونه ضعیف و ناتوان و ناامید و مُرده ندیده بودیم.. در طول تمام بیست و شش دوره لیگ شاید به تعداد نیمی از انگشتان یک دست هم نرسیده باشد که این فصل هم جزو همان فصل ها به شمار رفت.
استقلال را همیشه تیمی پرقدرت، باانگیزه، با نشاط و شاداب می دیدیم که هیچ حریفی به این سادگی در برابرش اجازه حمله کردن و گلزنی نداشت چه برسد به اینکه این هفته ها همه حریفان آرزوی رویارویی با استقلال را دارند تا از استقلال امتیاز بگیرند و این اوج تاسف است.
نه این استقلال یک تیم معمولی است، تیمی که هیچ حریفی ترسی از مقابله با آن ندارد، تیمی که نه امیدی به صعود به رده های بالایی دارد و نه ترسی از پایین تر و سقوط کردن به پله های پایین تر دارد و این تنها از یک تیم معمولی بر می آید نه استقلالی که تا همین یک فصل پیش تا دو هفته پایانی قهرمانی را در دست داشت و این فصل از زمین تا آسمان با فصل گذشته تفاوت پیدا کرده است.
استقلال پنج بازی دیگر این فصل را به پایان می برد، پنج بازی که بالطبع خوش بحال تمامی حریفان مقابلش خواهد بود.. فقط آرزو می کنیم که این فصل هر چه زودتر به پایان برسد تا قبل از اینکه استقلال را در بین سه تیم انتهای جدول ببنیم و از روی شانس از سقوط به دسته پایین تر نجات پیدا کند.

23 فروردین 1404