گاهی بازی هایت را می بری و به قولی در ناامیدی بسی امید می شود، استقلال از سه هفته پیش در لیگ بارها و بارها فرصت صعود چند پله ای در جدول را داشت، اگر گل گهر را شکست می داد اما تن به تساوی داد، اگر هوادار را می برد اما باز هم تن به یک تساوی دیگر داد تا همچنان در رده دوازدهم جدول ثابت بایستد.
در سه هفته پایانی همچنان استقلالیها شانس صعود چند پله ای را دارند.
برای صعود و رها شدن از رده دوازدهمی باید ببری، تنها با برد و کسب ۳ امتیاز می شود به اواسط فصل صعود کرد.
پس از برد حساس برابر پیکان در جام حذفی آبی ها روحیه دو چندان گرفتند.
بردن آلومینیوم در آزادی شاید در نگاه اول برای استقلال سخت و مشکل می بود اما استقلال روحیه گرفته بود.
تغییر روی نیمکت، تزریق روحیه در کالبد تیم بود، طوری که استقلال در نیمه دوم دگرگون شد.
تیمی که در چند هفته اخیر با طلسم ۹ هفته ناکامی متوالی مواجه شده بود زدن پنج گل یک معجزه زیبا بود.
استقلال انگار عقده ۹ هفته ناکامی را در این بازی بر روی آلومینیوم در آورد.
تیمی که خوب و منطقی دفاع کردن را انجام می داد، خوب و درست موقعیت خطرناک ایجاد می کرد و عالی گل می زد.
استقلال در طول این فصل را اینطور قاطعانه در برد ندیده بودیم.
این برد حتی برای استقلالی که در لیگ هیچ شانسی ندارد و تنها ۲ هفته دیگر به پایان آن باقیمانده است بسیار چسبید.

12 اردیبهشت 1404