فصل های بدون جام آبی ها هم همین طور در حال سپری شدن و افزایش هستند، بدون اینکه بدانیم واقعا فلسفه حضور در هر فصل برای تیم استقلال چیست؟ آیا جز این است که این تیم با داشتن بیشترین هوادار و تماشاگر باید همیشه آماده و موفق و دست به جام باشد؟
پس چرا فصل های ناکامی همین طور ادامه دار می شوند؟ پس چرا هر چه جلوتر می رود به جای اینکه به جام نزدیک و نزدیک تر شود از آن دور می شود؟
این فصل هم تمام شد.. اما جام حذفی هنوز باقی مانده است، بهترین فرصت همیشه پس از از دست دادن فرصت قهرمانی در لیگ، جبران آن در کسب جام قهرمانی حذفی است.
تنها دو قدم تا رسیدن به جام فاصله مانده است.
اول نفت آبادان و شکست دادن این تیم و بعد مقابله با برنده بازی ملوان - گل گهر، آنوقت جام در دستان آبی ها بالا خواهد رفت.
استقلال اگر همیشه مثل ٢٠ دقیقه اول بازی با سپاهان درست و منطقی و با سیاست و کوبنده فوتبال بازی کند رسیدن به فینال و کسب جام قهرمانی حذفی هرگز دور از دسترس نیست.
تنها یک همدلی و همت و تلاشی دوباره می خواهد تا استقلال دست بردار جام حذفی نشود و هیچ حریفی را یارای مقابله با آن نباشد.

28 اردیبهشت 1404