استقلال بیش از یک دهه است از مدیرعامل شانس نداشته است به جز یک فصل که آن فصل هماهنگی و همدلی مدیریت و کادرفنی و بازیکنان منجر به تاریخی ترین و به یادماندنی ترین قهرمانی شد.
از آن فصل سه سال می گذرد و طی این سه سال استقلال چهار مدیرعامل به خود دید و هیچ قهرمانی ای بدست نیاورد که نیاورد.
هر فصل درگیر انتخاب سرمربی، درگیر جذب بازیکنان ناکارآمد و همه و همه منجر به ادامه دار شدن ناکامی های متوالی و یکی تلخ تر از دیگری شده است.
تلف کردن زمان و فرصت های بوجود آمده هم انگار جزو خصوصیات جدانشدنی و تعریف شده مدیران استقلال بوده است.
اینکه نه عجله ای برای انجام کاری دارند و نه تعلل و خونسردی آنها نشانه تفکر برای پیدا کردن بهترین راهکار برای برون رفت از مشکلات است.
استقلال تنها و تنها در زمان مدیریت آجرلو و با مربیگری فرهاد مجیدی توانست به یک قهرمانی خاطره انگیز و فراموش نشدنی دست یابد و پس از آن دیگر نه آجرلو در سمت خود باقی ماند و نه مجیدی حاضر به ادامه دادن کار خود روی نیمکت شد.
استقلال چه قبل از آن قهرمانی و چه پس از آن که سه فصل است سپری شده است هرگز رنگ قهرمانی و جام به خود ندید.
به معنای درست تر در طول یک دهه گذشته استقلال تنها یکبار در لیگ و یکبار در جام حذفی به قهرمانی رسیده است و دیگر هیچ.
پر واضح است سرنوشت تیمی که مدیرانی متخصص در اتلاف وقت و فرصت دارند بهتر از این نمی شود و باید خدا را شکر کرد که بدتر از این نشده است.

30 اردیبهشت 1404