اینکه هر سرمربی ای که از استقلال با دلخوری می رود برای خودش هزار حرف ناگفته دارد، و حتی پس از رفتنش با هر بهانه ای استوری می گذارد اتفاق عجیبی نیست، لااقل در باشگاه استقلال اتفاق عجیبی نیست هر چند تأسف بار است، اینکه چرا نمی توانیم حتی یک دقیقه نشستن روی نیمکت بزرگ تیم استقلال را افتخار بدانیم و حتی پس از رفتن حرمت این نیمکت و سابقه ای که برایمان ثبت شد را بدانیم بیشتر تأسف بار است، این مطلب را هم برای سهراب بختیاری زاده می نویسم هم محمود فکری و هم مجتبی جباری و هم هر سرمربی ای که حتی یک بازی هم افتخار نشستن روی این نیمکت را پیدا کرده و امروز از بیرون برای نتایج تیم استقلال خط و نشان می کشد.
آقای سرمربی سابق؛ شما حق اظهارنظر داری، بالاخره روزی روزگاری پیشکسوت تیم استقلال بودی، سرمربی این تیم هم بوده ای، بالطبع می توانی در مورد اوضاع تیم استقلال نظر بدهید، اما حق این را ندارید که دوران خود را به رخ دیگران بکشید، حق این را ندارید که از محسنات دوره خود بگویید و دوره دیگران را به سخره بگیرید.. قرار نیست خودتان را به رخ بکشید، چون هوادار هرگز اینگونه عکس العمل هایی را برنمی تابد.. اگر تصمیم دارید همچنان محبوب بمانید در مورد استوری ها و صحبت هایتان بیشتر دقت کنید.

7 مهر 1404