(2954) مهرت از دلمان بیرون نمی رود و بس (27 اردیبهشت 1400)
🔹شکست هر چه باشد تلخ است چه اول فصل چه آخر فصل، تلخی شکست زمانی بیشتر می شود که در دربی و مقابل رقیب دیرینه باشد، تلخی شکست باز هم زمانی افزایش پیدا می کند که از کورس قهرمانی و رسیدن به جام باز بمانیم.
🔹تمام این شکست ها و جوانب آن را امتحان کرده ایم، با گوشت و پوست خود، هفت سال ناکامی نه زمان کمی است و نه مدت کوتاهی که بخواهیم در مورد تک تک شکست ها و تک تک ناکامی ها و جام هایی که از دست دادیم و هرگز به آنها نرسیدیم صحبت کنیم اما... .
🔹اما خیال آنانی که با کری خوانی های بی منطق خودشان و با عکس العمل ها و واکنش های بچگانه و مغرضانه شان در حال تضعیف و ضربه زدن و خدشه دار کردن اعتبار باشگاه و تیمی که 70 سال اعتبار و افتخار دارد و تنها به دلیل افتادن در ورطه ناکامی در طی این مدت با آن مثل یک گوشت مرده رفتار می کنند هرگز باور این را ندارند که نه با این ناکامی ها و نه با ناکامی هایی بیشتر از این مهر این نام ((فخرالحاج)) و این تیم از دل هوادارانش بیرون نخواهد آمد.
🔹هوادارانی که نه یک فصل و دو فصل، و نه پنج فصل و شش فصل، بلکه بیش از 15، 20 فصل و حتی بیشتر هوادار این تیم بوده اند و افتخارات آن را به چشم دیده اند هرگز با این هفت سال مایوس و دلزده نمی شوند حتی اگر به چشم خود قهرمانی های رقیب دیرینه شان را ببینند و حتی ناراحت شوند و حسرت بخورند.
🔹هوادار واقعی همیشه هوادار واقعی باقی می ماند، هواداری که همچنان امیدوار است این سالهای ناکامی هر چه زودتر به پایان برسد و دوباره شاهد افتخارات متوالی و پایان ناپذیر تیم محبوبشان باشند.. استقلال همیشه استقلال می ماند حتی با هفت سال ناکامی و دور ماندن از قهرمانی، به این خاطر که هوادارانی را در کنار خود دارد که مثل کوه پشت آن ایستاده اند و هرگز آن را رها نمی کنند.