🔹دوست داریم دلمان را خوش کنیم از آن دلخوشی های واقعی که زود گذر و کوتاه مدت نباشند. دوست داریم دلمان را برای طولانی مدت و به معنای واقعی خوش کنیم و نتیجه اش را هم ببینیم.
🔹در طی این هشت فصل از منصوریان و شفر و استراماچونی و فکری و در چند مقطع خود تو (منظور فرهاد مجیدی) دلمان را بسیار خوش کردیم.
🔹با تشویق های مکرر، با عکس العمل های همیشگی از طرف آنها، با شال آبی رنگ بر گردن، با مشت های گره کرده و به هوا پریدن های متوالی، اما هیچ کدام برایمان واقعی نشدند.
🔹هیچ کدام برایمان همیشگی نشدند، هم حضور منصوریان کوتاه مدت بود و بی نتیجه، هم حضور شفر که تنها نتیجه اش کسب یک جام قهرمانی حذفی بود، هم حضور استرا که حتی به یک نیم فصل هم نرسید و حتی فکری که شاید او قرار بود فریاد رس شود که نشد.
🔹دلمان به هیچ کدام خوش نشد، از آن دل خوشی هایی که بماند به خاطر، بماند در قلب و هرگز فراموش نشود.
🔹 این نیم فصل هم با حضور دوباره تو انگار داستان قرار است طور دیگری رقم بخورد.. از آن رقم خوردن هایی که شاید به یک دلخوشی طولانی مدت تبدیل شود.
🔹خدا را چه دیدی، شاید شد.. وقتی در چند مقطع در اواخر فصل پس از رفتن شفر، از اواخر نیم فصل اول پس از رفتن استرا، و حالا از اوایل نیم فصل دوم پس از رفتن فکری.. شاید این سومین بار کار درست شود..
🔹شاید قرار است تو فریاد رس ما باشی.. شاید قرار است پس از هشت فصل خون دل خوردن های مداوم و البته بی فایده، اینبار دلمان خوش شود به تو.. خوش شود به تیمی که هدایتش می کنی.. خوش شود به یک هدف، یک نتیجه کامل.