🔹هر چند وقت یکبار دلتنگ می شویم، دلتنگ سکوهایی که هر هفته برای رسیدن به آنها، برای نشستن روی آنها، برای بالا و پایین پریدن های روی آنها می شویم.
🔹چطور شد که اینطور غریبانه این سکوها خالی شدند، چطور شد که از آن همه هیاهو، از آن همه شور و شوق تبدیل به سکوت ترسناک و خفقان آوری شدند که کسی باورش نمی شود آن روزها را... .
🔹هر چقدر بیشتر می گذرد این دلتنگی بیشتر و بیشتر می شود، سکوها بدون هوادار و هوادار بدون حضور روی سکوها معنی ندارند، حتی برای یک لحظه هم این دوری، این تنها شدن استقلال در مستطیل سبز بدون هوادار در باورمان نبود.
🔹به تصاویر که نگاه می کنیم راه دوری نرفته ایم، اصلا راه دوری نبوده، عکس ها و تصاویر برای همین دو سال پیش است، برای همین چهار سال پیش است، برای همین چند سال اخیر است، اما توی این دو سال اخیر آنقدر بر ما سخت گذشته که انگار این تصاویر تبدیل به خاطره شده اند.