🔹سومین تساوی پی در پی با حداقل گل زده، از دست دادن صدر جدول همه و همه در همین ابتدای فصل امید و انگیزه مان را پس از آن سه هفته طوفانی بر باد داد.
🔹نه می خواهیم حرف از ناامیدی بزنیم چون در طی هشت فصل گذشته بسیار آن را نه تنها با چشم خود دیده ایم بلکه با تمام وجودمان احساس اش کردیم، نه می خواهیم حرف از امید بزنیم که خودمان را خوش خیال فرض کنیم، اما ما از استقلال مان انتظار داریم.
🔹اگر حرف انتقادی هم می زنیم هرگز به معنای دشمنی، به معنای عداوت، به معنای خالی کردن مان از پشت تیم بودن نیست، ما هوادار امروز و دیروز استقلال نیستیم که با چند برد به هوا بپریم و فکر کنیم که همین امروز قهرمانیم و نه با چند باخت بخواهیم آنقدر اعتراض کنیم و تیم مان را رها کنیم اما... .
🔹اما استقلال مان را اینگونه نمی خواهیم، چون اینگونه بسیار دیده ایم، سه هفته طوفانی تبدیل به سه هفته ناآرام شد، از دست دادن شش امتیاز در همین سه هفته شاید امروز زیاد به چشم نیاید اما مطمئنا تا اواسط فصل و بخصوص در اواخر فصل بسیار احساس خواهد شد وقتی اختلاف امتیازمان با تیم های بالانشین جدول همین تعداد باشد.
🔹ما از استقلال مان نتیجه می خواهیم، چه با فرهاد، چه زمانی که با فکری بود، چه زمانی که با استرا بود و چه زمانی که شفر بود، چه زمانی که منصوریان بود، چه زمانی که مظلومی بود و...و... نتیجه ای که منجر به قهرمانی شود، یک روند رو به رشد می خواهیم، یک روند نرمال که فراز و نشیب بسیار نداشته باشد، حفظ صدرنشینی می خواهیم، کسب امتیاز می خواهیم، ساده از دست دادن امتیاز را نمی خواهیم و بسیاری حرف های دیگر..