🔹عده ای می گویند شاید اگر بازی در دقایق پایانی به تساوی می رسید حالا اوضاع فرق می کرد.. عده ای دیگر می گویند اگر هفته ها پیش تنها یک شکست بدست می آمد اوضاع بیشتر فرق می کرد.. عده ای دیگر هنوز این استقلال را پس از 14 هفته باور ندارند و این صدرنشینی را با بسیاری صدرنشینی های فصل های گذشته که در پایان به سرانجام نرسید مقایسه می کنند و... .
🔹همه این حرفها را می توان قبول کرد، اما از طرفی هم می توان این نگاه را هم داشت که این استقلال لااقل تا اینجای راه خوب به خودش مسلط بوده است، به جز بازی برابر آلومینیوم که برد میلیمتری خودش را در دقیقه 92 از دست داد و با تساوی عوض کرد، در دیگر بازی ها خوب از گل های خودش محافظت کرد و به همین خاطر بهترین خط دفاع این فصل را به نام خودش ثبت کرده است و این هرگز نه اتفاقی است و نه شانسی.
🔹این استقلال از طرفی هم اهل شکست نیست چون خوب معنای رقابت را یاد گرفته است، معنای تلاش و تعصب، معنای عرق ریختن برای بدست آوردن نتیجه، پس تیمی که همه اینها را خوب یاد گرفته نمی تواند شکستی داشته باشد و این می شود که استقلال در این 14 هفته حتی یک شکست هم نداشته است (چشم حسود کور) و این باز هم نه اتفاقی است و نه شانسی بلکه یک تفکر برتر پشت آن قرار گرفته است.
🔹این استقلال تا همین جای فصل هم ستودنی است، تیمی که بهترین رکوردهایش را در همین 14 هفته بدست آورده است، قهرمان 99 درصدی نیم فصل هم خواهد بود، اما زمانی قابل تقدیر می شود و می توان از صمیم قلب به این تیم و یارانش تبریک گفت که این صدرنشینی در پایان فصل تبدیل به قهرمانی شود، آن هم پس از هشت فصل ناکامی.
🔹همان عده ای که هنوز نه این نتایج را باور دارند و نه این صدرنشینی را و هنوز ترس از دست دادن این صدر را دارند و هنوز از پایان فصل های تلخ ناراحت هستند و خاطره خوشی ندارند می خواهند که این رکوردها و این شکست ناپذیری ها و این شادی های 14 هفته ای در پایان هفته 30 ادامه دار باشد تا پس از فصل ها یک فصل خاطره انگیز داشته باشند. به این عده هم حق می دهیم و امیدواریم که این فصل فصل رسیدن به آرزوهایمان باشد و قهرمانی فصل به نام استقلال زده شود.