🔹حیف و حیف و صدها حیف از ایتالیا... از تیمی که نرفتن به جام جهانی برایش محال بود.. از تیمی که همیشه اسمش با جام جهانی یکی بود.
🔹دومین جام جهانی بدون ایتالیا باز هم قابل تصور نیست، هنوز جام قبلی 2018 را از یاد نبردیم، جامی که نه برزیل را توانست به جمع چهار تیم نیمه نهایی برساند و نه آلمان را از گروهش صعود دهد و نه آرژانتین را از جمع 16 تیم بالاتر ببرد.
🔹در نبود ایتالیا جام نه به مزاق برزیل خوش بود و نه به مزاق آلمان و نه آرژانتین و نه اسپانیا... اصلا به معنای واقعی کلمه جام جهانی 2018 بدون ایتالیا دوست داشتنی نبود و حال برای دومین جام پیاپی قرار است باز یک غایب بزرگ داشته باشد و همچنان ایتالیا.
🔹تیمی که از مجموع 20 دوره جام های جهانی در 18 دوره آن حضور مستمر داشت و قهرمان 4 دوره اش بود و نایب قهرمان 2 دوره دیگرش چگونه ممکن است در دو جام جهانی اخیر یعنی جام های 21 و 22 یک غیبت متوالی دو دوره ای داشته باشد و این یعنی شکست بزرگی برای خود جام جهانی و چه جمله زیبایی برای این غیبت آورده اند که ایتالیا از جام جهانی محروم نشد بلکه این جام جهانی است که خودش را از داشتن تیم ایتالیا محروم کرده است و چه غم بزرگ و سنگینی است این غیبت ها.
🔹جام جهانی همیشه زیبا است و آنچه این جام را زیباتر کرده است حضور فعال بزرگان این جام و قدرت نمایی دوباره آنها و رسیدن دوباره شان به جام است، والا اگر برزیل آن برزیل همیشگی نباشد، آلمان از فصل های اوجش بسیار فاصله داشته باشد، آرژانتین تنها نام بزرگ خودش را یدک بکشد اما نتواند همان فوتبال همیشگی اش را ارائه دهد و هوادارانش را به وجد برساند و ایتالیا همچنان غایب جام باشد دیگر آن مزه و لذت و شیرینی و اشتیاق جام جهانی را حتی اگر از بین نبرد بسیار بسیار کمتر خواهد کرد.