🔹شادی قهرمانی، خوشحالی تصاحب جام تنها یک شب بیشتر ادامه نداشت، تنها یک شب بیشتر تداوم پیدا نکرد، حرف از رفتن ها شد، شاید نه علنی، شاید نه به وضوح، اما هوادار آبی دیگر آنقدر فهمیده و با تجربه شده است که از رفتار برخی بتواند گفتارشان، تصمیمی که دارند را متوجه بشوند.
🔹درست است که پس از پایان یک فصل سرنوشت تیم، از کادرفنی و بازیکنان یکی یکی مشخص می شود تا برای شروع فصل بعد دوباره همه چیز از نو استارت بخورد، اما نه برای یک تیم قهرمان، اما نه برای استقلالی که تازه پس از 9 فصل رنگ آرامش، رنگ قهرمانی، رنگ شادی و سرور به خود دیده.. این حق برای استقلال وجود ندارد.
🔹باز حرفهای کلیشه ای، استقلال با رفتن فرهاد زمین نمی ماند، زمین نمی خورد، همان طور که با رفتن خیلی ها نه زمین خورد، نه زمین ماند بلکه باز به راهش ادامه می دهد، فرهاد هم یا جایی دیگر همچنان به کار خودش ادامه می دهد و دوباره روز از نو و روزگار از نو، اما پس تیم قهرمان چی؟ پس ادامه راه شکست ناپذیری چی؟
🔹تمام شادی، تمام خاطره های خوب و خوش هواداران تنها در همین یک فصل خلاصه شد؟ تمام اتفاقات خوب قرار بود تنها در همین یک فصل اتفاق بیفتد و پس از قهرمانی تنها چند روز هوادار خوشحال باشد و دوباره کامش به تلخی تغییر کند؟
🔹ما در اینجا نه می خواهیم به کسی اصرار کنیم، نه التماس کسی را بکنیم.. مطمئنا استقلال بزرگ تر و بالاتر و مهم تر از تمامی نام هاست، اما رسم وفاداری، رسم عشق ورزی، رسم تعصب اینطور رفتن های بی خداحافظی نیست، هر چند دوست داریم تمام این شنیده ها تنها شایعه باشد و یا حتی واقعیت هایی که خیلی زود تغییر داده شوند و باز هم استقلال به افتخاراتش ادامه دهد و باز هوادار تیم محبوبش را در اوج ببیند و به این تیم و کارنامه اش بنازد.