می دانید که هوادار آبی پس از 9 فصل پس از سوت پایان بازی هفته آخر نفسی به آرامی کشید؟ می دانید که تمام استرس ها، تمام اضطراب ها، تمام دلهره ها و غم هایش با دیدن اشک شوق فرهاد، با فریاد 1و2و3 بازیکنان در هنگام بالا بردن جام توسط وریا فراموش شد؟
هوادار این فصل نفسی به آرامی کشید.. هفته های پایانی اش بهترین هفته های هواداری اش بود... و دیدن جام قهرمانی در دستان بازیکنان تیم محبوبش بزرگترین و شیرین ترین آرزویش بود... پس قرار نیست این شادی، این خوشحالی، این آرامشی که پس از فصل ها ناکامی نصیبش شده است در طی چند روز خیلی زود از او گرفته شود... .
سهم هوادار در این قهرمانی بالاتر و بیشتر از تمامی اعضای باشگاه، کادرفنی، تیم و... است، این هوادار 9 فصل متوالی چشمانش اشک، فریادش حسرت، قلبش درد کشیده و روح اش آزار دیده است، سهم این هوادار نه تنها این خوشحالی، بلکه تداوم آن تا سالیان سال است، قرار نیست هوادار را پس از 9 سال تنها با یک قهرمانی خوشحال کنید و دوباره از فصل آینده روز از نو روزی از نو؟ نه قرار نیست دیگر این شادی را از هوادار بگیرید... .