🔹دیشب پای درددل حاجی نشستیم... حاجی را نه امروز و دیروز بلکه بیش از سه دهه است که می شناسیم، از سال 75 از اولین دوره مدیرعاملی اش، امروز مویی سفید کرده و دیگر مثل چند دهه پیش محاسن نمی گذارد که اگر می گذاشت با یک محاسنی سفید چهره ای عجیب پیدا می کرد... حاجی رفت و برگشت و حالا در پنجمین دوره حضورش دوباره صحبت کرد.
🔹از آن صحبت هایی که همیشه از زبان فتح الله زاده دوست داشتنی شنیده می شوند، همان صحبت هایی که هوادار بسیار دلگرم می شود، هوادار بسیار امیدوار می شود و هوادار پشتش قرص می شود که یک مدیرعامل دارد، یک حامی و کسی که آمده تا به استقلال جان تازه ای بدهد، کسی که کارنامه مدیریتی اش خود مدافع قرص و محکمی برای شخصیت اش است.
🔹اما هوادار خسته شده است، هوادار از فصل های ناکامی به سطوح آمده است، هوادار از فصلی که تیم محبوبش نتواند تا هفته آخر پایاپای صدرنشین رقابت کند و در کورس قهرمانی باشد دلگیر و ناراحت است، هوادار از اینکه تعداد قهرمانی های تیم محبوبش در یک دهه گذشته تنها عدد 1 را دارد به فغان آمده است، هوادار استقلالش را با روح و جان تازه ای می خواهد.
🔹فتح الله زاده را دوست داریم همان طور که آجرلو را با دوست داشتیم و با او پس از ده سال به قهرمانی لیگ رسیدیم، حاجی را دوست داریم و او را مرد جام ها می دانیم، اما دوست داریم این فصل هم مرد وعده هایش باشد و تا جایی که می تواند آنها را عملی کند، هوادار باز به فتح الله زاده اعتماد می کند چون تیم محبوبش را دوست دارد، چون قهرمانی می خواهد، چون یک تیم مقتدر می خواهد، تیمی می خواهد که حتی اگر یک بازی هم شکست خورد به جایگاهش خدشه ای وارد نشود از جایش تکان هم نخورد نه اینکه چند پله پایین سقوط کند و از صدر جدول دور و دورتر شود.