🔹آیا حق نداریم آه بکشیم؟ آیا حق نداریم حسرت بخوریم؟ مگر یک تیم در 90 دقیقه چند بار می تواند موقعیت 100% گل داشته باشد و آنها را یکی پس از دیگری با بی دقتی از دست بدهد؟ مگر شانس چند بار می تواند به یک تیم رو کند اما آن تیم همه این شانس ها را هدر بدهد و آنها را رد کند؟
🔹از دست دادن چهار موقعیت 100% گل و داخل چارچوب یعنی آه، یعنی حسرت، یعنی افسوسی که اگر بخواهد در وقت های اضافه به ضرر ما تمام شود تبدیل به چیز دیگری خواهد شد... فقط باید شانس بیاوریم که در وقت های اضافه و 120 دقیقه کار را تمام کنیم.. والا کارمان در ضربات پنالتی به مراتب سخت تر خواهد شد.
🔹وقتی در زمین خودمان در 90 دقیقه نتوانستیم حریف سرسختی همچون تراکتور را شکست بدهیم حتی با یک گل، 30 دقیقه وقت های اضافه به مراتب سخت تر و سنگین تر از تمام 90 دقیقه خواهد بود... 90 دقیقه استرس و اضطراب برای رسیدن به یک گل بی نتیجه ماند تا چشم امیدمان به همین 30 دقیقه باشد، 30 دقیقه ای که می تواند ما را از یک بن بست رها کند یا برعکس ما را به قعر آه و حسرت بیندازد.. آنگاه داستان بسیار تلخ خواهد شد.