🔹استقلال مان را همیشه دوست داریم چه ببرد، چه ببازد.. اما پر واضح است وقتی فاتح بازی می شود خواه ناخواه بر محبوبیتش افزوده می شود، بیشتر دوست داشتنی می شود، بیشتر لذت بخش می شود.
هنوز فصل گذشته را از یاد نبردیم، شاید هنوز در فصل گذشته سیر می کنیم، هنوز از مرور خاطراتش نه سیر شده ایم و نه خسته، استقلالی که با بردهای سریالی اش آنقدر دوست داشتنی و محبوب و عزیز شد تا به قهرمانی رسید، یک قهرمانی دلنشین و زیبا و به یادماندنی.
🔹استقلال این فصل هر چند یک نیم فصل را به پایان برده اما می تواند نیم فصل دوم رؤیایی داشته باشد، می تواند یک نیم فصل فراموش نشدنی داشته باشد، هر چند با نتایجی که در نیم فصل اول و بخصوص این چند هفته اخیر بدست آورد کمی سخت و دشوار خواهد بود اما شدنی است اگر آبی پوشان بخواهند.
🔹اینکه حتی در صورت عقب افتادن از حریف، نتیجه قابل جبران است و این استقلال است که باید پیروز از میدان خارج شود یعنی استقلال دارد دوست داشتنی می شود، وقتی از حریف پیش است و نه تنها برای حفظ گل زده و نتیجه تلاش می کند، به فکر افزایش تعداد گل هایش است و با یک نتیجه دلنشین بازی را به پایان می رساند این یعنی استقلال دارد دوست داشتنی می شود.
🔹وقتی بردهای سریالی اش همین طور از تعداد انگشتان یک دست به انگشتان دو دست می رسد و طوری به برد عادت می کند که انگاری نتیجه ای جز برد در فوتبال وجود ندارد و آن تنها و تنها مختص استقلال است یعنی اینکه استقلال دارد دوست داشتنی می شود.
🔹شاید این جملات و سطرها تنها روی کاغذ و صفحه گوشی همراه زیبا کنار هم چیده می شوند و خواننده با خواندن آنها لذت می برد اما وقتی تصمیم داریم که تمام این جملات را به واقعیت تبدیل کنیم و به واقعیت هم می رسند این یعنی استقلال دوست داشتنی می شود.