🔹حتی گرفتن یک امتیاز از سپاهان در اصفهان برای آبی پوشان نعمت بود، دو ضربه به تیر و چند موقعیت که اگر زودتر بدشانسی مان ثابت می شد این نتیجه و این شکست سریع تر از دقیقه 94 تحمیل می شد اما... .
🔹به جز موقعیت از دست رفتن یامگا و گلی که اگر تلاش مطهری نبود و توپ دور سریع تری حرکت می کرد از کنار دروازه به اوت می رفت هیچ موقعیت خطرناک و قابل دفاعی برای فرار از شکست و برای لایق دانستن استقلال برای برد نداشتیم.
🔹نیم فصل دوم را مثل نیم فصل اول با شکست شروع کردیم و خدا به داد آخر فصل برسد، نشد که تیم بازی های بزرگ باشیم، شکست در دو بازی رفت و برگشت برابر همین سپاهان، تساوی در دربی و ناامید شدن از فتح آن، شکست در آخرین بازی نیم فصل برابر تراکتور در تبریز، یعنی از دست رفتن 10 امتیاز، یعنی از دست رفتن امید برای رسیدن به صدر، یعنی از دست دادن امید برای کسب سهمیه.. یعنی قانع شدن به رده چهارم، یعنی حتی سقوط به رده های پنجم و پایین تر.
🔹نه این استقلال امان مان را بریده.. این استقلال دیگر حالی برایمان باقی نگذاشته.. این استقلال آه و حسرت مان را هفته به هفته بیشتر و بیشتر کرده است..
🔹این نوشته ها را ننوشتیم که ما را دشمن بنامید، این نوشته ها آه هوادار است، آه هواداری که برای تیم محبوبش جان می دهد و خودی ها بخاطر اعتراض به آن انگ ناهواداری زده اند.. این نوشته ها و زبان دل تمامی هواداران واقعی تیمی است که پس از یک فصل رؤیایی دارند باز فصل های ناکامی را تجربه می کنند و از این بابت ناراحتند..