🔹نمی دانیم تا 48 ساعت دیگر قرار است چه اتفاقی برای باشگاه و تیم محبوبمان بیفتد؟ آیا باز هم قرار است برای دومین فصل متوالی از حضور در آسیا محروم باشیم یا اتفاق خوشایندی خواهد افتاد؟ نمی دانیم قرار است چه اتفاقی بیفتد و ما خوشحال شویم یا ناراحت؟
🔹استقلال این ماه ها، حتی این سالها، این هفته ها و این روزها بسیار تنهاست، تنها بدون یاور، بدون کسی یا کسانی که یاری اش کنند و کاری برای بدهی ها انجام دهند.. استقلال این فصل بسیار تنهاست، تنها بدون هیچ کمک رسانی و اگر قرار باشد بخاطر بدهی که سه فصل است گریبانش را گرفته و ول کن هم نیست باز از آسیا محروم شود و تلاش یک ساله اش برای قهرمانی و رسیدن به آسیا بی نتیجه بماند.
🔹استقلال تنهاست و حتی هوادارانی که این روزها فریاد کمک و فریاد حق طلبی سر می دهند هم نتوانسته اند از این تنهایی باشگاه و تیم بزرگی چون استقلال بکاهند و این بدهی آنقدری است که کسی تمایل نداشته باشد حتی گوشه ای از آن را بگیرد و بپردازد و برای گوشه های دیگر افراد دیگری در تلاش باشند.
🔹شاید برای خیلی ها از دست رفتن آسیا و نگرفتن مجوز حرفه ای حتی برای یک فصل هم هیچ اتفاق خاصی نباشد، شاید همچنان خودشان را به بی محلی بزنند و به دنبال پیدا کردن مقصر و متهمان این بدهی ها باشند، اما مهمتر از همه اینها این است که استقلال در زمان مدیریت همین آدمها دوباره از آسیا محروم شده است.
🔹استقلال در عین حالی که بسیاری را بالای سر خود دارند و خیلی ها را رئیس خود می بیند اما به واقع تنهاست... استقلال به وقت یاری از بالا دستی ها انتظار یاری دارد و وقتی همین طور در سکوت مرگبار و دیوانه کننده قرار می گیرد و همین طور عقربه های ساعت پایان مهلت را به شمارش می رود بیشتر این تنهایی غریبانه احساس می شود.. وقتی خیلی ها را دور خودت داری اما در واقعیت هیچ یاری رسانی نداری.