🔹تا پایان فصل دیگر زمان زیادی باقی نمانده تنها 5 هفته و اگر این خنده ها و این مشت های گره شده از روی عشق و تعصب است در پایان منتهی به قهرمانی و کسب جام نشود حیف است... حیف بخاطر داشتن و ساختن چنین تیمی که در تمام این 25 هفته یک تیم سرسخت بود، یک تیم باانگیزه بود، یک تیم آزار دهنده برای صدرنشین بود.
🔹چنین تیمی که هم مدیرعامل اش را در اواسط فصل از دست داد و هم در چالش سخت حذف از آسیا و کسر امتیاز مواجه است با تمام سختی ها و پیچیدگی های بیرون زمین، خودش را درون زمین حفظ کرد و آنچنان نمایشی از خود ارائه داد که گویی هیچ مشکلی ندارد، که گویی بیرون زمین برایش آزار دهنده نیست.. آیا سهم چنین تیم با چنین سرمربی دوست داشتنی جز قهرمانی است؟
🔹استقلال دو فصل متوالی است که به خودباوری رسیده است، دو فصل متوالی است که در حد و اندازه های قهرمان شده است، دو فصلی است که ثابت کرده جز خودش هیچ تیم دیگری لایق قهرمانی و رسیدن به جام نیست و به همین خاطر اگر در پایان فصل هر نتیجه دیگری حاصل شود پر واضح است که استقلال و سرمربی اش به حق خودشان نرسیده اند.. حقی که درون زمین و در مستطیل سبز خودشان را ثابت کرده اند و استحقاق رسیدنش را داشتند اما اتفاقات بیرون زمین همه چیز را خراب کرد.