🔹شکست در دربی هرگز در مخیله مان نمی گنجید، تیمی که در نیم فصل دوم تنها یک بازی را واگذار کرده بود و 11 هفته بدون شکست همین طور با اقتدار پیش می رفت و در صدر ایستاده بود اینگونه دربی را در عین ناباوری و از دست دادن موقعیت های فراوان و دادن تک موقعیت به حریف از دست بدهد بعید بود.
🔹اما اگر بپذیریم که فوتبال همین است و دربی برگشت به حق مان نرسیدیم و بازی دیگر تمام شده است و از این پس دیگر نه جای حسرت است و نه افسوس و حسرت و افسوس واقعی زمانی است که فصل را به پایان ببریم و به جایگاه اصلی مان نرسیدیم است پس باید به فکر 3 بازی باقیمانده خود باشیم می توانیم کمی بیشتر اخم های در هم رفته مان را باز کنیم.. وقتی از 3 بازی باقیمانده انتظار 3 برد و 9 امتیاز کامل داشته باشیم آنگاه خیالمان تا حدودی آسوده می شود که ما کار خودمان را کردیم.
🔹و زیبایی قهرمانی در هفته آخر هم از آن لذت هایی است که تیم محبوبمان استقلال در فصل 88-1387 آن را چشیده است، برد در مشهد و در مقابل شکست ذوب آهن در تهران.. پس حرف از ناامیدی در اینجای راه بیشتر از اینکه بخواهد خیالمان را کمی از شکست دربی آرام کند پذیرفتن تمام شدن فصل و قبول جایگاه سومی امروزمان است که این سخت اشتباه است و هرگز هم پذیرفتنی نیست.
🔹استقلال سه هفته رؤیایی در راه دارد، سه هفته ای که قرار است زیباترین و بهترین بازی ها و نتایج را از آن خود کند و دوباره شانس خود را برای بازگشت به صدر و دومین قهرمانی متوالی امتحان کند، شاید بشود و شاید نشود و مهم تر از همه آنها تلاش و تعصب تیم است که برای رسیدن به هدف خود ناامید نشده و دست از تلاش برنداشته است و این برایمان ستودنی است.