(4652) با رؤیای مان چه کردی (17 اردیبهشت 1402)
🔹حالا زمان از دست دادن امتیاز نبود، شکست در دربی و حالا هم تساوی به جای برد یعنی از دست دادن 5 امتیاز از 6 امتیاز ممکن.. یعنی از دست دادن قهرمانی، یعنی افسوس، یعنی خارج شدن از کورس، یعنی حسرت، یعنی تکرار دوباره فصل های ناکامی.
🔹تا همین چند هفته پیش چقدر امیدوار بودیم که بهترین نتایج را کسب کرده ایم و به طور حتم صدر برای ماست و ما هستیم که قهرمان فصل را تعیین می کنیم که خودمان باشیم یا تیمی جز خودمان.. اما از دست دادن امتیازهای متوالی یعنی اینکه خودمان نمی خواستیم که سرنوشت را خودمان تعیین کنیم و قهرمانی دست خودمان باشد، شکست بد و سخت در دربی کار را برایمان خراب کرد اما تساوی بدتر برابر نفت آبادان کار را از آن چیزی که بود خراب تر کرد تا اینکه دیگر برایمان رؤیایی از رسیدن به قهرمانی باقی نماند.
🔹نمی دانم تقصیر را گردن چه کسی بیندازم، نمی دانم از آن تیمی که در نیم فصل دوم شکست ناپذیری اش را 10 هفته متوالی ادامه داده بود، چطور در عرض دو هفته همه چیز را خراب شده دید، شکست دربی و تساوی این هفته و از دست رفتن 5 امتیاز از 6 امتیاز یعنی خراب شدن رؤیا حال این رؤیا هر چیزی بوده و دیگر اصلا نیست.
🔹اینجا نه دوست داریم بهانه بشنویم و نه توجیه... از این بهانه فصل های گذشته بسیار شنیده ایم، از این توجیه های بدون عذرخواهی یا عذرخواهی های بی فایده و تکرار دوباره تقصیرها... انگار استقلال نباید قهرمان می شد، انگار قرار نیست استقلال فصل های خوش و خوب متوالی داشته باشد و فصل گذشته تنها یک شاهکار بود و دیگر تکرار ناشدنی برای استقلال.