🔹یک فصل زندگی کردن با ساپینتو بسیاری از اخلاقیات و رفتارهای این سرمربی را به ما فهماند، سرمربی با احساس و پر شوری که بیشتر شبیه هوادار بود تا یک سرمربی و مثل یک هوادار رفتار می کرد یا یک سرمربی حرفه ای و همین برای هواداران استقلال یک تجربه تازه بود، تجربه ای جدید از سرمربی تیم محبوبشان که همچون آنها ناراحت می شد، خوشحال می شد، زود تحریک می شد، فریاد می زد، عصبانی می شد و همه و همه اینها در کنار زمین انجام می شدند و هواداران روی سکوها.

🔹به اخلاقیات ساپینتو نمی توان خرده گرفت چون این اخلاق ذاتی یک فرد است و صد البته ایشان و قرار هم نبود با یک سال و دو سال طور دیگری شود، ایشان هم قرار نبود که شخص دیگری باشند و خود خود خودشان را به ایران آوردند و خودشان روی نیمکت استقلال هدایت این تیم را بپذیرفتند.

🔹با ساپینتو یک فصل زندگی کردیم، فصلی که امید داشتیم تا دومین قهرمانی متوالی مان را کسب کنیم، امید داشتیم تا با صعود به فینال انتقام شکست دربی بازگشت را در فینال و قهرمانی در آن جام از رقیب دیرینه بگیریم اما باز شکست پشت شکست و این برایمان بسیار سخت و دردناک بود.. با ساپینتو به جز قهرمانی در سوپر جام نتوانستیم جام دیگری بدست بیاوریم.

🔹خاطره هایمان از ایشان نه بسیار شیرین شدند و نه بسیار تلخ اما اگر تلخی اش را هم بسیار نگوییم اما خاطره های ناراحت کننده ای شدند، انتظار ما از سرمربی خارجی تکرار دوباره شادی هایمان بود، تکرار دوباره قهرمانی هایمان بود اما به هرحال نشد..

🔹آقای ساپینتو خوب شد با شما آشنا شدیم تا بدانیم که سرمربیان خارجی همه یک جور نیستند، خوب شد با شما آشنا شدیم تا بفهمیم که یک سرمربی چقدر می تواند مثل یک هوادار پرشور باشد، خوب شد با شما آشنا شدیم تا تجربه استفاده از سرمربی خارجی را یکبار دیگر داشته باشیم و متوجه شویم که در ایران هنوز گزینه های داخلی که تجربه نشستن روی نیمکت تیم های بزرگ را داشته باشند و بتوانند از عهده داغی و سنگینی این مسئولیت برآیند وجود ندارند تا دست به دامان مربیان خارجی شویم.