هر چند که برای تمدید قرارداد اولویت کسب جام است و از دست دادن دو جام قهرمانی و دو شکست بد برابر رقیب دیرینه باعث کم شدن محبوبیت و همچنین دو دستگی بین هواداران آبی در موضوع سرمربی پرتغالی شد اما...

اما اتفاقات پشت پرده و همچنین محرومیت ۴ ماهه که از شروع فصل آینده محاسبه خواهد شد عطای مربیگری در استقلال و فوتبال ایران را به لقایش بخشید.

هر چند ساپینتو در اولین فصل حضورش در ایران با جو فوتبال در کشور آشنا نبود و از طرفی رفتارهای خارج از برنامه ایشان هم باعث جار و جنجال های متعدد می شد که یا باعث اخراج ایشان از کنار زمین یا محرومیت چند هفته ای می شد و این هرگز به سود تیم استقلال نبود.

شاید اگر در همان یک سوم بازیهایی که استقلالی ها کنار زمین سرمربی شان را داشتند استقلال متحمل شکست یا از دست دادن امتیاز نمی شد.

اگر ساپینتو بازیکنانش را می شناخت و به ترکیب ایده آلش سریع تر می رسید باز از کورس قهرمانی عقب نمی ماند.

پس از شکست در فینال ساپینتو مستقیم راهی فرودگاه شد و ایران را به مقصد کشورش ترک کرد، سفری که می شد تصور کرد بی بازگشت است که پس از یک هفته با پیام اینستاگرامی این سرمربی داستان مشخص و عملیات بازگشت مختومه شد.

هر چند در سوابق مربیگری ساپینتو دو فصل متوالی در یک تیم بودن دیده نمی شود و همین که توانست در استقلال یک فصل کامل دوام بیاورد باز برای رزومه ایشان جای امیدواری دارد.

اما اگر ساپینتو کمی خویشتن دار بود، اگر حریفان استقلال کمی راه و رسم مهمان نوازی را رعایت می کردند، اگر کمیته انضباطی و کمیته داوران راهی بهتر از اخراج و محرومیت پیدا می کرد تا قوه تحریک این سرمربی را به جای فعال کردن کنترل می کرد، شاید داستان طور دیگری ادامه پیدا می کرد.

در هر حال با این اوضاع آشفته باشگاه استقلال و تعیین تکلیف برای انتخاب مدیرعامل و سپس هیات مدیره تا انتخاب سرمربی، پرداخت نشدن مطالبات، بدهی های معوقه و...و...، همه و همه دلیلی برای فراری داده شدن سرمربی خارجی این تیم شد، هر چند خود ساپینتو هم پس از از دست دادن قهرمانی ها دیگر دل و دماغی برای ماندن دوباره نداشت.