پس از عدم قهرمانی آبی پوشان در لیگ و سپس نایب قهرمانی در جام حذفی و از سویی دیگر با اعلام محرومیت طولانی مدت 4 ماهه ساپینتو و سپس پیام اینستاگرامی و خداحافظی ساپینتو با هواداران باشگاه استقلال باید برای فصل آینده به دنبال یک کادر فنی جدید برای تیمش باشد، فصل نقل و انتقالات از شنبه آغاز می شود و تیم ها پس از یک استراحت یکی دو هفته ای تمرینات پیش فصل خود را استارت خواهند زد، اما استقلال هنوز اندر خم یک کوچه است.

باز مثل هر فصل نام ها و اسم های مختلفی از داخلی گرفته تا خارجی برای کاندید شدن نشستن روی نیمکت آبی پوشان پایتخت به صف شده اند، از الهامی و نکونام گرفته تا گزینه های خارجی که هنوز اسم مشخصی منتشر نشده است و این استقلال باز مثل هر فصل باید برای نیمکت خود در به در دنبال سرمربی باشد تا حداقل نیمکت تیمش را برای یک فصل به آنها بسپارد.

اینکه چرا باز اسم های تکراری همیشه کاندید می شوند و انگاری هیچ گزینه دیگری برای نیمکت داغ استقلال وجود ندارد جای سؤال دارد؟ روزی روزگاری این نیمکت در تسخیر حجازی ها و پورحیدری ها بود که بعدها به قلعه نوعی رسید و تا سالیان سال نفر اول و پرافتخار این نیمکت این عزیزان بودند.

اما بیشتر از یک دهه است که این نیمکت اشخاص متعدد و مختلفی را به خود دیده است که تعدادشان از انگشتان دو دست هم فراتر رفته است و می توان به صراحت گفت که هر فصل شاهد تغییر در کادرفنی بوده ایم و هر فصل یک سرمربی تازه وارد روی نیمکت آبی پوشان نشسته است.

این تعدد و ترافیک رفت و آمدهای مربیان بر روی نیمکت آبی پوشان تهرانی هیچ دستاورد مثبتی نداشته بلکه باعث شده که یک دهه ناکامی را به همراه داشته باشد، ناکامی که در تاریخ باشگاه استقلال اینگونه و به این شکل نداشته است و وقتی که همزمان رقیب دیرینه خود را می بیند که در طول این یک دهه ناکامی به موازات یکدیگر آنها بیش از 6 قهرمانی در لیگ و چند قهرمانی در حذفی بدست آورده اند بیشتر بر این عدم ثبات و عدم استقرار چه روی نیمکت و چه صندلی مدیریت باشگاه استقلال خرده وارد است.

استقلال همچنان برای فصل آینده در به در دنبال سرمربی است، کادری که معلوم نیست چه کسانی هستند و آیا می توانند استقلال را از یک دهه ناکامی رهایی یابند یا اینکه باز به مانند تمام سرمربیان یک دهه گذشته فقط آمدند و نشستند و مدتی نام خود را به عنوان سرمربی استقلال بر سر زبان ها انداختند و بدون هیچ نتیجه مثبت و مقام و جامی یا کنار رفتند یا کنار گذاشته شدند.

معزل نداشتن یک کادرفنی مجرب و خوب همچنان درد بزرگ تیمی است که تا یک دهه پیش به افتخاراتش می نازید اما اکنون... .