هوادار استقلال چقدر منتظر آمدن جواد نکونام بود، چقدر مشتاق بود که اگر قرار است سرمربی تیم محبوبشان داخلی باشد آن شخص تنها و تنها جواد نکونام باشد و بس.. اما حال و پس از گذشت بیش از یک هفته از انتخاب نکونام به عنوان سرمربی اوضاع کلی باشگاه و تیم برای شروع فصل آینده خوب نیست، نه اینکه تنها خوب نیست بلکه بد هم هست.
هنوز تکلیف بازیکنانی که قرار است تمدید کنند مشخص نیست، از دست دادن ستاره هایی همچون قائدی و محبی که در خط حمله فصل گذشته تنها نقطه قوت و امیدواری تیم بودند و حال با از دست دادن این دو بازیکن برای فصل آینده که هنوز جانشینی هم برایشان انتخاب نشده کار را سخت تر از پیش کرده است.
به قول جواد نکونام این فصل بدترین و عجیب ترین فصل در طی یکی دو دهه اخیر برای باشگاه و تیم استقلال خواهد بود که به چشم خود ندیده است، تغییرات متعدد در مدیریت، از دست دادن بازیکنان و شروع تمرینات با حداقل بازیکنان، نامشخص بودن بازیکنانی که قرار است جذب تیم شوند، نامشخص بودن تمدیدی ها و...و... در کمتر از سه هفته مانده تا شروع فصل آینده یعنی یک شروع فصل عجیب و بد از نگاه سرمربی جدید این فصل آبی پوشان.
پس پر واضح است که تنها انتخاب سرمربی مورد علاقه و دوست داشتنی برای تیم استقلال نمی تواند معجزه ای کند، از آن معجزه هایی که گره گشای بازیهای بزرگ باشد و بتواند تیم را از تنگنا و فشار و گره های بسته به سلامت عبور و نجات دهد، نکونام یا هر سرمربی درجه یک و خوب دیگری هم بدون داشتن مهره های کارآمد و به درد بخور هرگز نخواهد توانست که آنگونه که خود دوست دارد و از او انتظار می رود تیمی در خور شأن و علاقه و توجه هوادارانش تحویل دهد.
امید همه آن چیزی است که هوادار استقلال قبل از شروع فصل دارد و به آن دل بسته است هر چند هنوز سه هفته به شروع فصل باقیمانده است و با روی کار آمدن علی خطیر به جانشینی حجت کریمی می توان امیدوار بود که تیم آنگونه که مدیریت و سرمربی اش مدنظر دارند تشکیل و تکمیل و بسته شود تا نیازی به معجزه نباشد و استقلال آنگونه که سرمربی اش می خواهد زیبا، شاداب و دوست داشتنی بازی کند و به نتیجه هم برسد تا هواداران استقلال شاهد یک فصل خوب و زیبا و امیدبخش باشند.