شاید لازمه داشتن یک تیم سرحال و قدرتمند و محکم داشتن مهره های لازم و قدرتمندی است و اگر یک تیم از داشتن اولین لازمه خود محروم باشد برای ساخته شدن یک تیم قدرتمند و ترسناک و محکم چه بسا راه سخت و پردردسر و طاقت فرسایی را باید بپیماید.
تیم استقلال هر چند نسبت به فصل گذشته تعداد مهره های خروجی اش از تعداد ورودی هایش بیشتر بوده است، اما اگر نیم نگاهی به بازیکنان جدا شده بیندازیم و بازیکنانی که به تازگی جذب این تیم شده اند به خوبی می توان به تفاوت کم نسبت به فصل گذشته و این فصل پی برد.
استقلال به جز از دست دادن دو مهره تاثیرگذار خود (یعنی محبی و قائدی) و جذب مهره هایی از جمله مهرداد محمدی و آریا برزگر و خالد آبادی تفاوت چندانی با تیم فصل گذشته از نظر مهره نکرده است و همچنان تیمی است که از داشتن بازیکنان ستاره که به تنهایی بتوانند در یک بازی نتیجه را به سود تیم خود جابه جا کنند محروم است.
به همین خاطر باید به تفکر سرمربی خود دل ببندد و با همین داشته های خود با تیم های پر مهره و خطرناک و حاضر و آماده مقابله کند، مقابله ای که شاید نابرابر باشد اما همین که استقلال به نام خودش می نازد و اینکه دلخوش به غیرت و تعصب جواد نکونام روی نیمکت تیمش است این غیرت و تعصب به درون زمین و بازیکنان منتقل شود تا یک استقلال دیدنی را در فصل آینده که با یک هفته تاخیر و تعویق از هفته آینده استارت خواهد خورد شاهد باشیم.
استقلال این فصل ناگزیر است حال که نمی تواند یک تیم پرستاره داشته باشد مثل دهه های گذشته با سلاح غیرت و تعصب به جنگ تیم هایی برود که خود را نسبت به فصل گذشته چندین برابر قدرتمندتر کرده اند تا شاید همچون دهه های گذشته این حربه باز پاسخ مثبت بدهد.