انگار بازار افشاگری ها قواعد و قوانین خاص خودش را دارد و تا زمانی که در سمتی حضور داری بیان واقعیت ها آنطور که در نگاه شخص می گذرد با زمانی که دیگر در آن سمت نیستی و قرار است واقعیت ها را باز از نگاه خود همان شخص بیان شود به اسم افشاگری طوری دیگری است و آن زمان اشکال ندارد.
اما متاسفانه وقتی مدیری چه در زمان مدیریت خود و بویژه پس از مدیریتش در برخی از امور و کمی ها و کاستی ها و مشکلات خودش را مقصر نمی داند و در پاکی و درستی کارش یقین دارد و بر آن قسم می خورد اما واقعیت چیز دیگری است که هوادار و اهالی فوتبال می بینند بیشتر بر ناپاکی ها و افزایش یافتن این مشکلات پی می بریم.
داستان فقط داستان امروز مصاحبه حجت کریمی علیه خطیر نیست، داستان تمام مدیرانی است که حداقل در یک دهه اخیر یکی پس از دیگری مدیریت را از شخص قبلی گرفته اند و پس از مدتی به شخص بعدی تحویل می دهند و مشکلی بر مشکلات اضافه می شود و این مشکلات در طی یک دهه به کوهی از معضلات تبدیل شده است اما تاسف بسیارمان که تمامی هم ندارد همین است که هیچ مدیری اشتباهات خودش را قبول نمی کند و مدیریت خودش را درست ترین و بی نقص ترین مدیریت دوران تاریخ باشگاه می بیند و می داند.
این داستان تکراری هیچ وقت تمامی ندارد و تا زمانی که مدیری جرأت بیان واقعیت را در زمان تصدی مدیریتش نداشته باشد و در صورت پی بردن بر مشکلی و ناتوانی خودش در حل مشکل همچنان بر میز و صندلی خودش بنشیند و قصد رها کردن آن و سپردن به اشخاص کاربلد را نداشته باشد مشکلی از مشکلات این باشگاه و هر باشگاه مشابه دیگری حل نخواهد شد و باری از سنگینی بارهای انباشته شده کم نخواهد شد.