تیتر سه شنبه صبح روزنامه خبرورزشی که خبر از انجام دو بازی حساس تیم های ملی نوجوانان و بزرگسالان را می داد با جمله ـ روز شکار و افتخار ـ ناخودآگاه تمام نگاه ها و تمام شور و شوق هواداران را به سمت خود جلب کرد.
قرار بود امروز تیم ملی نوجوانان ایران پس از صعود از گروه به عنوان تیم سوم در مرحله حذفی به مصاف مراکش برود و در صورت شکست دادن این تیم و صعود به مرحله بعدی یک رکورد بی نظیر را از آن خود می کرد، از سویی دیگر تیم بزرگسالان کشورمان هم در دومین بازی مرحله مقدماتی جام جهانی خود پس از شکست دادن هنگ کنگ باید به مصاف ازبکستان می رفت.
از همان صبح شور و شوق در دل هواداران فوتبال طوری ایجاد شده بود که قرار بود امروز با دو برد شیرین، یکی از روزهای بیادماندنی و فراموش نشدنی فوتبال کشورمان باشد، نوجوانان کشورمان با شکست مراکش دوباره شگفتی بیافرینند و بزرگسالان مان هم با شکست ازبکستان یک صعود مقتدرانه و بی حرف و حدیث به مرحله بعدی مقدماتی داشته باشند اما... .
اما هر چقدر دو تیم ملی کشورمان در نیمه اول روند موفقیت آمیز و امیدوار کننده ای داشتند، این نیمه دوم از زمین تا آسمان برایشان متفاوت بود، تیم بزرگسالان برد نیمه اول را با تساوی ناامید کننده در پایان بازی نتیجه را تغییر شده دید، و تیم نوجوانان هم پس از پایان 90 دقیقه در ضربات پنالتی که می توانست کمی دقت بیشتری به خرج می داد و شانس بیشتری هم داشت مراکش را شکست دهد اما هیچ کدام نتوانستند از عهده حریفان خود برآیند.
به معنای دیگر امروز برخلاف آن چیزی که انتظار داشتیم و دوست داشتیم که انجام می گرفت روز تیم های ایران نبود، روزی که دو برد تبدیل به یک تساوی و شکست در پایان بازی شد باز برایمان تداعی روزهای تلخی بود که همیشه اول امیدوار بودیم و در انتها ناامید می شدیم اینبار هم انگاری باید این چنین می شد که شد.