برای آبی پوشان هر چقدر برد خانگی هفته گذشته شان برابر نساجی شیرین و فراموش نشدنی بود، این تساوی خارج از خانه که البته چهارمین تساوی متوالی بیرون از خانه شان هم بود یکی از تلخ ترین و باز فراموش نشدنی ترین نتایج با به این جای فصل خواهد بود.
وقتی رقابت در بالای جدول به تک امتیازها رسیده است و با یک برد یا یک تساوی یا شکست خیلی ساده جایگاه تیم ها در بالای جدول تغییر می کند پر واضح است که از دست دادن چنین امتیازهای حیاتی چقدر می تواند یک تیم را دچار استرس و اضطراب و سپس بحران کند.
استقلالی ها اگر هفته گذشته نساجی را شکست نمی دادند با برد سپاهان در همان هفته صدر جدول را تقدیم اصفهانی ها می کردند، اما تساوی این هفته برابر گل گهر باز بهترین شانس و فرصت را به سپاهانی ها داد تا با یک برد شیرین دیگر صدر را پس از هفته ها دوباره از آن خود کنند.
شیوه بازی آبی ها در این بازی هرگز نشانی از تیمی که صدرنشین است و باید برای صدرنشینی اش تلاشی مضاعف کند نداشت، تلاش برای گلزنی، حملات برنامه ریزی شده و فراوان. اما آبی پوشان انگاری فراموش کرده بودند که صدرنشین هستند و در کمترین فاصله خود با سپاهان قرار دارند و برای اینکه بتوانند صدر را یک هفته دیگر از آن خود کنند باید امتیازات کامل این بازی را کسب کنند.
با شکست سپاهان در این هفته استقلالی ها توانستند یک هفته دیگر نفسی به راحتی بکشند و صدر جدول را از آن خود کنند اما پر واضح است که از دست دادن 2 امتیاز دیگر در هفته های آینده می تواند زنگ خطر بزرگی را برای آنها به صدا در آورد، همچنان که تساوی های متوالی خارج از خانه امتیازهای فراوانی را از آبی ها گرفت و هفته ها آنها را از فاصله گرفتن و جدا شدن از صدر متوقف کرد اما دیر یا زود این ساده انگاری ها شاید کار دست استقلالی ها دهد.