در کوراس رقابت های جام ملتهای آسیا شروع تمرینات آبی پوشان و انجام مصاحبه تند و تیز جواد نکونام تمام نگاه ها را دوباره معطوف به خود کرد.
در تعطیلات زمستانی و نیم فصل که تیم ها برای استراحت و ریکاوری و آماده سازی خود برای نیم فصل دوم قرار دارند باز صدای اعتراض و ناله سرمربی استقلال به آسمان ها رفت، ناله و شیونی که تازه نیست، تازگی ندارد، تکراری است و به قولی تا زمانی که درمان نشود و حلی برای مشکل آن پیدا نشود هر چند وقت یکبار باز بیان می شود، باز شنیده می شود و باز ... .
اینکه دوباره مشکل مدیرعامل و سرمربی که از قبل از شروع فصل بارها و بارها به صورت علنی شنیده و دیده شد و حتی با حضور در برنامه زنده تلویزیونی هم نتوانست حتی ذره ای از آن اختلاف ها را کم کند شاید در طول نیم فصل اول هر طور بود با یک سکوت نسبی و آشتی مصلحتی خاموش شد تا استقلالی ها بتوانند با صدرنشینی و قهرمانی در نیم فصل اول مزد آن را دریافت کنند اما مشکل همچنان پابرجاست.
اینکه باز جواد نکونام از اختلاف های مدیریت با خود صحبت به میان می آورد و سکوت دیوانه وار مدیریت باشگاه استقلال شاید تایید بسیار محکمی بر این اختلاف هم پیدا کند اما انگاری نه مدیریت باشگاه گزینه کادرفنی خودش را می خواهد و نه نکونام علاقه ای به ادامه این راه البته با این مدیریت دارد.
هر چند این حقیقت تلخ را باید بپذیریم که دعوا و اختلاف در یک خانواده بخصوص دو بزرگتر یک خانواده (مدیریت و کادرفنی) در ادامه کار ضربه مهلکی را بر کالبد یک خانواده خواهد زد، ضربه ای که نه تنها باعث از دست دادن یک جام و قهرمانی در یک فصل باشد بلکه تبعات آن حتی تا چند فصل بعد هم ادامه خواهد یافت در صورتی که یک تغییر اساسی بوجود بیاید که فعلا فصل های متوالی است که خبری از این تغییر اساسی وجود ندارد.
وقتی هنوز نمی دانیم که هدف مدیریت باشگاه در این فصل با این شیوه مدیریتی قهرمانی با این کادرفنی است یا اینکه هیچ هدفی برای قهرمانی ندارند نه با این کادرفنی و نه با هیچ کس دیگری، داستان فصل های گذشته دوباره تکرار خواهد شد اما این فصل سخت تر و پیچیده تر از تمام فصل های گذشته خواهد بود.