شاید کمتر کسی فکر می کرد که آبی پوشان پایتخت نیم فصل اول را با صدرنشینی به پایان ببرند و اولین بازی نیم فصل دوم خود را هم با یک برد خفیف و کسب سه امتیاز و حفظ صدرنشینی آغاز کنند اما این چنین شد تا همچنان مصاحبه های سرمربی استقلال هم شروع شوند. برای جواد نکونام فرقی نمی کند تیمش با برد از زمین بیرون رفته است یا تساوی یا حتی شکست... او حرفهایی را که باید بزند را می زند، حتی در روز شادی تیمش با هواداران، حتی در روزهای ناراحتی و... مصاحبه های نکونام هم با شروع نیم فصل دوم باز ادامه دار شدند به طوری که حتی صدای مدیرعامل پیشین این باشگاه را هم در آورد. به هر حال خوب می دانیم که جواد نکونام حتی در روز برد تیمش کاملا بر اوضاع و احوال تیم خود آگاه است و به خوبی می داند که حتی با یک برد خفیف هم حال تیمش خوب نمی شود، یعنی خوب خوب نمی شود و شاید این هفته به خوبی گذشت اما معلوم نیست که هر چه بیشتر به اواسط نیم فصل و سپس هفته های پایانی این فصل نزدیک شویم چه اتفاقات عجیب و غریبی رخ خواهند داد. جواد نکونام خوب می داند که اگر امروز حرفهایش را نزند و در گلو بگذارد چند هفته دیگر خود خفه خواهد شد و دیگر نمی تواند حرفهای در گلوی خود را بیرون بیاورد و آنوقت این خود سرمربی است که نابود می شود، اما از طرفی دیگر هم خوب می دانیم که اوضاع باشگاه استقلال نه تنها این فصل بلکه فصل های بسیاری است که روبه راه نیست، کمتر فصلی را سراغ داریم که رابطه مدیرعامل با کادرفنی خوب و آرام بوده باشد و به قولی گل و بلبل باشد پس اوضاع این فصل آبی پوشان زیاد عجیب نیست. اما همان طور که گفته شد جواد نکونام هم خوب می داند که اگر امروز حتی در برد تیمش و صدرنشینی آن حرفهایش را نزند و از کمی ها و کاستی ها و نامهربانی های عده ای حرف به میان نیاورد و از خودش دفاع نکند، فردا روز در هفته های ناکامی هرگز نخواهد توانست از نتایج ناامید کننده و تلخ تیمش دفاع کند، آنگاه به مراتب انگشت اتهام و تقصیر بیشتر و نزدیک تر از پیش به سویش روانه خواهد شد. مصاحبه هایی که هواداران استقلال را کم و بیش به یاد چند فصل گذشته و زمان مدیریت سعادتمند و مربیگری فرهاد مجیدی می اندازد و جمله معروفی که مجیدی در پایان تمامی کنفرانس هایش با کوبیدن دستش روی میز با قدرت و قاطعیت می گفت: من به اینها نمی بازم، می اندازد شاید این فصل هم برای نکونام و هواداران آبی تداعی کننده آن فصل باشد.