حذف از جام حذفی آن هم در اولین مرحله و اولین بازی برای تیمی که صدرنشین جدول در لیگ است شاید دور از ذهن بود و هنوز برای هواداران آبی قابل هضم و پذیرش نیست.
تیمی که خود پرافتخارترین تیم در این جام بوده است و در فصلی که هفته هاست صدرنشین بوده است و از آخرین شکست این تیم ماه هاست که می گذرد (در هفته دوم لیگ برابر سپاهان) اینطور اسیر تیم مس رفسنجان می شود و در زمین حریف تن به شکستی نسبتا سنگین می دهد (دریافت دو گل بدون گل زده) سخت و باور نکردنی خواهد بود و جزو شگفتی های این جام در این فصل می توان از آن نام برد.
استقلال نکونام که در این فصل نشان داده بود که در زمین حریف برای نتیجه گرفتن کارش به گره می خورد و بازی هایش را اکثرا با تساوی و از دست دادن دو امتیاز مهم در آن ها به پایان برده است، اینبار هم دست از عادت خود برنداشت و در رقابتی که دیگر تساوی ای در کار نبود با یک شکست بد و تلخ در همان مرحله یک هشتم نهایی از گردونه جام حذفی کنار رفت.
شاید اگر پنالتی دقایق اول بازی به سود آبی پوشان پایتخت تبدیل به گل می شد و از دست نمی رفت، این تیم بهتر می توانست بازی را کنترل و اداره کند، شاید هم این روز و این بازی هرگز نه روز استقلال بود و نه بازی برای این تیم و باید در یک روز بد، یک شکست تلخ را هم تجربه کرد.
برای استقلال و نکونام در یک صورت می تواند حذف از جام حذفی گران و سنگین تمام شود که قدر صدرنشینی اش در لیگ برتر را نداند و مثل این بازی، امتیازهای بازی های خارج از خانه را از دست بدهد و این فرصت را به دیگر حریفان و رقیبان خود بدهد و لیگ را هم از دست بدهد.
اما در صورتی که با این شکست تمام هوش و حواس استقلال و نکونام به لیگ و حفاظت از صدرنشینی خود بدهد می تواند اینگونه هم این بازی و حذف از جا را در یک جمله تجزیه و تحلیل کند که گاهی هم برای رسیدن به هدفی بالاتر باید شکست را هم تجربه کرد.