چه تصویر زیبایی، چه شب خاطره انگیزی، هر چند تا رسیدن دقیقه 93 جانمان به لب آمد، هر چند تا زدن گل دوم و برد چند بار تا سر حد سکته زدن پیش رفتیم و برگشتیم، هر چند نای حرف زدن نداشتیم و از حرص و جوش و استرس و اضطراب از دست دادن صدر در این هفته تن و بدنمان می لرزید و تا ساعتها پس از پایان بازی هم این استرس همراه مان بود اما برد شیرینی بود و خدا واقعا دوستمان داشت.
می شد که این تصویر، تصویر هفته آخر باشد، تصویر شب قهرمانی تیم محبوبمان، یک بک گراند زیبا از آتش بازی و فشفشه بازی هواداران با گل دقیقه 93 بلانکو که گل قهرمانی مان بود... اما نه، بهتر است عزم مان را جزم تر کنیم، تصمیم بگیریم از یک هفته قبل از هفته پایانی دیگر قهرمانی مان را حتمی کنیم و این طور مثل این دو هفته اخیر جانمان به لب نرسد و شیرینی صدرنشینی های مداوم هفتگی مان اینطور آزارمان ندهد.
بالاخره تیمی که تصمیم دارد قهرمان شود قهرمانی هم تاوان دارد، قهرمانی به این آسانی به دست نمی آید بخصوص اینکه بسیاری هم نمی خواهند استقلال به قهرمانی برسد برای همین دست به دست یکدیگر خواهند داد تا هفته های پایانی عذاب آوری برای تیم استقلال اتفاق بیفتد برای همین باید خیلی هوش و حواسمان جمع باشد و بدانیم که قهرمانی به این آسانی بدست نمی آید اما وقتی بدست آمد شیرین ترین قهرمانی خواهد بود.

19 اردیبهشت 1403