به وضوح می توان استرس و اضطراب و فشاری که روی جواد نکونام در کنار زمین است را در چهره او مشاهده کرد، و اوج آن زمانی است که تیمش به گل می رسد یا زمان سوت پایان داور که با برد استقلال خاتمه یافته باشد چهره خسته و خوشحال سرمربی آبی ها نشان از زبان حال و درون او می دهد.
جواد نکونام خوب می داند که تیمش به جز دو فصل گذشته که با فرهاد مجیدی چنین روزهایی را تجربه کرد، این چنین به قهرمانی نزدیک نبوده است و همیشه در هفته های پایانی با چند نتیجه نا امید کننده از کورس قهرمانی خارج می شد، طوری که صدرنشینی در اختیار تیمش باشد و برای قهرمانی به اما و اگر نیازی نداشته باشد، پس حال بهترین فرصت برای تکرار یک خاطره شیرین است برای ماندگار شدن در اولین فصل حضور.
استرس و اضطراب و صد البته هیجانی که این هفته های پایانی پیدا کرده است هم دور از ذهن نیست و کاملا طبیعی است، نه تیم نکونام و رقیب دیرینه شان پرسپولیس هیچ کدام دست بردار صدر نیستند و برای صدرنشینی و نزدیک و نزدیک تر شدن به قهرمانی پا به پای یکدیگر در حال نتیجه گرفتن هستند.
لحن گفتگوهای جواد نکونام در کنفرانس های مطبوعاتی و مقابل خبرنگاران با سؤالاتی که هم نشان از شیطنت دارند و هم می خواهند از زیر زبان سرمربی آبی پوشان دنبال پاسخ های عجیب بگردند وقتی نکونام اهل حاشیه نیست و علاقه ای به سؤالات حاشیه ای ندارد و با لحنی که خود آن را درست می داند پاسخ می دهد بی شباهت با مصاحبه های دو فصل پیش فرهاد مجیدی نیست.
انگار تمام اتفاقات این فصل برای آبی پوشان یک کپی برداری درست و شیرین و منطقی همانند قهرمانی دو فصل پیش آنان است و به قولی نکونام بوی قهرمانی را زودتر از هر زمان دیگری می تواند استشمام کند اگر حواسش جمع باشد و همین مسیر خود را بدون تغییر ادامه دهد.
برای استقلال و جواد نکونام این فصل می تواند یک فصل خوب باشد، فصلی که از نیمه های نیم فصل اول با صدرنشینی آغاز شد، سپس به قهرمانی یا صدرنشینی در پایان نیم فصل اول انجامید و با شروع نیم فصل دوم و رسیدن به هفته ۲۷ تنها صدرنشین ثابت و بدون تغییر صدر جدول همین تیم استقلال بوده است.

27 اردیبهشت 1403