بالطبع دوست داشتیم صدرنشینی مان را با یک قهرمانی زود هنگام جشن بگیریم و اینطور تا هفته پایانی و دقایق آخر نکشانیم.
دوست نداشتیم صدر جدول را در هفته بیست و هشتم از دست بدهیم تا در هفته آخر تا پایان ۹۰ دقیقه بازی رقیب پر از استرس و اضطراب و هیجان دیوانه کننده سپری شود.
و وقتی در دقیقه ۸۵ مقاومت مس شکسته شود و تمام آن آمال و آرزوی شکل گرفتن معجزه دوباره برایمان تبدیل به اندوه و ناراحتی و غصه شود.
بالاخره تیمی قهرمان شد که در تمام فصل تنها همین سه هفته پایانی به صدر رسید و در دقیقه ۸۵ به جام رسید و تمام زحمات و لذت و خوشی ۱۶ هفته صدرنشینی برایمان بر باد رفت.
آقای نکونام با اینکه تا دقیقه ۸۵ این هیجان و استرس دیوانه کننده را دوست داشتیم و حیف به سرانجام نرسیدیم اما از شما بابت اینکه تا آخر راه استوار و پرقدرت حرکت کردید ممنونیم.
آقای نکونام تمام این حرفها را زدیم و نوشتیم و بسیاری دیگر باقی ماندند که برایت از حسرت هایمان بگوییم، نرسیدن به جام در عین حقانیت اما انگاری خدا چیز دیگری می خواست و آن شد.
هواداران تیم محبوبشان را همیشه مثل نیمه اول بازی پیکان می خواهند، یک شیوه هجومی و البته معقولانه که به نتیجه رسید اما چون تنها در یک بازی بود و وقت ادامه دار شدنش نبود حاصلی نداشت.
اما برای فصل بعد دیگر نمی خواهیم حسرت هایمان تکرار شود.

13 خرداد 1403