بالاخره باشگاه استقلال پس از دو ماه و اندی از استعفای علی خطیر که توسط سرپرست موقت به کار خود ادامه می داد توسط مالک باشگاه یعنی هلدینگ خلیج فارس صاحب مدیرعامل شد، آن هم کسی نبود جز فرشید سمیعی که در طول این مدت دو ماه سرپرست موقت باشگاه هم بود بالاخره خود بدون هیچ تغییری به مدیرعاملی باشگاه رسید.
یک سؤال بزرگ هواداران استقلال هنوز بی جواب مانده و این سؤال تنها برای امروز و این فصل نیست، حتی فصل های گذشته و قبل تر از همه آنها، اگر قرار بر انتخاب همین فردی که به عنوان سرپرست موقت مسئولیت تیم را در طول مدت نداشتن مدیریت به عنوان مدیرعامل تعیین و معرفی کرد پس چرا از همان ابتدا این کار صورت نمی پذیرد؟ پس چرا باید برای انتخاب هیات مدیره و سپس مدیرعامل هفته های متوالی صبر کرد و وقت را از دست داد تا اینکه همان نفرات در سمت خود در هیات مدیره ابقا می شوند و سرپرست موقت حکم مدیرعاملی می گیرد.
البته هواداران استقلال شاید ایرادی به انتخاب افراد هیات مدیره و سپس مدیرعامل داشته باشند اما ایراد قبل تر از آن به تعلل و تاخیر و فرصت کشی است که توسط مالکان باشگاه انجام می گیرد، اینکه قرار نیست تغییرات زیادی در هیات مدیره انجام شود و قرار هم نیست شخص تازه ای سمت مدیرعاملی باشگاه را برعهده بگیرد خب پس چرا از همان ابتدا همین افراد حکم هیات مدیره و مدیرعاملی نگرفتند؟
هر چند زمان بسیاری سپری شد تا باشگاه استقلال هیات مدیره و مدیرعامل خود را بشناسد اما در همین مدت سرپرست موقت کار خودش را ادامه داد و استقلال فصل نقل و انتقالات خود را آغاز کرد و با نفرات اصلی خود از جمله حسینی و چشمی و محمدی و بلانکو و... تمدید کرد و نفراتی همچون رضاییان و فلاح و زکی پور و اسلامی و چند نفر دیگر را جذب کرد.
باشگاه استقلال بالاخره در دوره مالکیت هلدینگ خلیج فارس صاحب مدیرعامل و هیات مدیره شد تا با یک چارت تشکیلاتی درست و حسابی در بیرون از زمین با قدرت برای بستن یک تیم قدرتمند و در خور شأن نام استقلال حرکت کند تا همچون فصل گذشته در انتهای فصل حسرت از دست دادن فرصت و زمان و نداشتن نیروهایی که می توانستند در پایان راه نفس تازه ای باشند را دیگر نخورند.

31 تیر 1403