اینجا دیگر نه جای تعارف است و نه تشویق الکی و نه نوشابه باز کردن برای این و آن، آقای سمیعی خوب می داند که روی چه صندلی و پشت چه میزی نشسته است، خوب هم سرنوشت آجرلو را به چشم دیده و هم کریمی و هم فتح الله زاده و هم خطیر را.
خوب می داند که با اولین نتیجه بد مورد اعتراض و گلایه و فشار هوادار قرار خواهد گرفت و تا زمانی که تیمش خوب نتیجه بگیرد مورد لطف و محبت هوادار قرار می گیرد، اینجا دیگر نه جای تعارف است و نه جای سکوت.. از دست دادن جام های متوالی آنقدر برای هواداران سخت و ناراحت کننده بوده است که دیگر هیچ بهانه و هیچ کم کاری را هرگز برنمی تابند و در برابر سکوت نخواهد کرد.
اینجا دیگر نه جای فرصت دادن یک روز و دو روز و یک هفته و یک ماه است و نه جای صبوری کردن، هر چقدر در طول این چند فصل گذشته صبوری کردیم و فرصت دادیم و آخر عاقبت این سکوت ها و فرصت دادن ها را به چشم دیدیم دیگر نه دوست داریم در برابر کم کاری ها و بهانه ها ساکت باشیم و نه می توانیم فرصت بدهیم.
هیچ تفاوتی هم بین فتح الله زاده و کریمی، خطیر و سمیعی وجود ندارد، تفاوت این نفرات را تنها و تنها در تعداد جام ها و قهرمانی هایی که برای تیم استقلال بدست آورده اند را می توان مشخص و سنجید و وقتی تنها از دست دادن جام هدیه این اشخاص به استقلال و هوادارانش بوده است پس هیچ تفاوتی در نام ها وجود ندارد.
آقای سمیعی اولین فصل مدیرعاملی تان هیچ جای تبریک ندارد، اتفاقا باید به شما تسلیت گفت چون در جایگاهی ایستاده اید که مدیران گذشته هیچ جامی برای آن کسب نکرده اند و اگر شما هم تصمیم دارید که راه آنها را ادامه دهید مطمئن باشید خیلی زودتر به سرنوشت آنها دچار خواهید شد.

3 مرداد 1403