اینجا ما در جایگاهی نیستیم که بخواهیم از خلقیات جواد نکونام ایراد بگیریم و او را مورد نقد قرار دهیم اما وقتی کمی و کاستی مشاهده شد بر خود وظیفه می دانیم آن را اطلاع رسانی کنیم تا شاید موجب رفع آن شویم.
کسی قرار نیست اخلاق و رفتار و گفتار کسی دیگر را درست کند و تنها آن فرد است که می تواند خودش را به مرور بهتر و یا حتی بدتر کند، جواد نکونام سرمربی تیم استقلال در جایگاهی قرار دارد که هزاران چشم و میلیون ها نگاه به او دوخته شده است، از کوچکترین جمله ای که به زبان جاری می کند و از کمترین حرکتی که انجام می دهد، هم به عنوان الگو و هم به عنوان کسی که این کشتی تیمی را قرار است هدایت کند تا به نتیجه برسد.
پس بهتر است چگونه رفتار کند تا این کشتی با موفقیت به مقصد برسد این مهم است.. والا صرف صحبت کردن و صرف ایراد گرفتن و یا حتی صرف تمجید کردن به تنهایی نمی تواند نه کسی را موفق کند و نه کسی را به سر منزل مقصود برساند.
اینکه جواد نکونام سخت آرام می شود و سخت می تواند چیزی را قبول کند حداقل در فصل گذشته به وضوح مشخص و دیده شد، شاید زمانی که در فولاد یا نساجی مربیگری می کرد به این آشکاری نمی شد این اخلاقیات را دید و متوجه آن شد، اما در طول یک فصل اخیر که روی نیمکت آبی پوشان نشست این خلقیات بیشتر و بیشتر آشکار شد.
اینکه جواد نکونام نمی تواند آرام باشد و حتی در روز برد تیمش هم نمی تواند لبخند رضایت بر لب داشته باشد و کمی آرام تر برخورد کند پر واضح است که نمی تواند یک حسن به حساب آید، اما اینکه چرا جواد نکونام نمی تواند آرام باشد و از برد تیمش خوشحالی کند شاید به توقعات هواداران بیشتر برگردد.
هواداران از بردهای تیم محبوب شان خوشحال می شوند، از بردهای متوالی حتی اگر در ثانیه های پایانی هم بدست آمده باشد، اما بیشتر از همه که هواداران آبی را خوشحال می کند قدرتمند و یکسان بودن این برتری در تمام طول فصل است، مشکلی که آبی پوشان حداقل در دهه 80 و حتی اوایل دهه 90 داشتند به همین برمی گردد که در هفته های پایانی از کورس صدر و قهرمانی عقب می ماندند و این باعث می شد تا هواداران کمتر از بردهای در طول فصل ابراز خوشحالی کنند.
شاید یکی از دلایلی که جواد نکونام نمی تواند از ته دل خوشحالی کند و با لبانی خندان به کنفرانس پس از پایان بازی برود و کمی آرام تر در برابر سؤالات خبرنگاران پاسخگو باشد همین باشد که البته در اواخر فصل گذشته و بازی برابر نساجی هم این عقب افتادن از کورس باز برای استقلال تکرار شد و باعث شد تا اوقات جواد نکونام در فصلی که می توانست شیرین ترین فصل زندگی اش باشد تلخ تر از همیشه شود.
جواد نکونام جام می خواهد و تا زمانی که به آن نرسد نمی تواند از ته دل ابراز خوشحالی کند، هر چند ما جواد نکونام جدی را در کنفرانس های پیش و پس از بازی دیده ایم و او را درون تمرین و با یارانش ندیده ایم اما مطمئنا تا جواد نکونام به نتیجه نرسد نمی توان از او انتظار تغییر داشت.

28 مرداد 1403